Bezoek aan het Ötztal / Ober Inntal en Zillertal
- Heenreis zomervakantie 2008
- Otztal
- Gaislachkar
- Otzidorf
- Kuhtai
- Rettenbachgletsjer en Tiefenbachgletsjer
- Aquadome
- Gampethaya
- Lehner Au
- Verplaatsing naar Ried en bezoek aan Nauders
- Wandeling van Ischgl naar de Wildererhütte en bezoek aan Gampelerhof Galtür
- Wandeling op de Mutzkopf in Nauders en bezoek Samnaun
- Finkenberg
- Bezoek Steinach am Brenner en Padaun
- Rustdag bezoek Schwaz en fietstocht naar Mayhofen
- Wandeling in de Zillergrund naar het Adlernest
- Stams
De laatste vakantie voor dit jaar staat op punt van beginnen. Meestal hebben wij redelijk vastomlijnde plannen waar de reis naar toe gaat maar dit jaar laten we het helemaal van het weer en onze zin afhangen. Marsha onze witte herder die inmiddels 12,5 jaar oud is laten we met spijt in ons hart achter bij Ruud en Teresa die zelf ook een langharige witte herder genaamd Nashoba hebben en wat één van de vaste logeeradressen is. Zij is bij hun in goede handen maar we hadden op de bergpaadjes graag haar vrolijke witte kwast nog voor ons gezien. De reden dat we haar thuis laten is haar fysieke conditie. De dierenarts raadt ons af om haar nog mee te nemen. Wat een verschil met vorig jaar toen zij nog uren kon wandelen!
Vrijdag 15 augustus
Om 11.45 uur rijden we uitgezwaaid door de buren weg. De eerste bestemming is een oude bekende. Camping Eisenbachtal in de buurt van Montabaur is ons doel, gelegen op een 376 kilometer van ons huis. Na het gebruikelijke kopje koffie aan de grens bij Elten en oponthoud door de file op de ring Köln rijden we om 16.30 uur de camping binnen.
Ondanks dat het nog volop vakantietijd is valt de drukte mee. Op de terugweg van onze juni vakantie was het hier veel drukker. De avondmaaltijd wordt gebruikt in restaurant Freimuhle waar we ons laten verleiden door de cantharellen.
Na het eten wandelen we op ons gemak door de de biotoop welke eigendom van de camping is. Midden in dit rustgebied gaat natuurlijk de gsm. Peter is jarig vandaag en al weten de vaste vrienden inmiddels wel dat we dan op vakantie zijn, feliciteren willen ze toch. Dit keer is het telefoontje van Martin en Christine in Oostenrijk. Zij hopen dat we eigenlijk al in de buurt zijn en iets voor het weekend kunnen afspreken. We moeten hun teleurstellen maar de belofte dat we elkaar één van de komende weekenden gaan ontmoeten staat.
Zaterdag 16 augustus
Zoals altijd komt de bakker met een bestelauto op de camping om 08.30 uur. We kopen daar verse broodjes voor onderweg en vanavond. Na het ontbijt rijden we om 10.00 uur van de camping weg. Omdat we willen starten in het Ötztal is de route over de Fernpas de meest logische. Net als in juni rijden we via de A3, A67, A5, A6 en A7 naar de Duits Oostenrijkse grens.
Door een oponthoud van ruim één uur op de A6 zijn we rond 18.00 uur in de buurt van Reutte. We besluiten om hier te overnachten en morgenochtend richting onze eindbestemming te gaan. We eten buiten in het zonnetje onze Duitse broodjes en na het avondeten maken we nog een klein wandelingetje. Zowel op de camping als tijdens de wandeling zijn nog de sporen van de overvloedige regenval van de voorgaande dagen te zien. Moe van het reizen duiken we bijtijds ons bed in.
Zondag 17 augustus
Na een verkwikkende nachtrust ontbijten we op ons gemak. We hoeven vandaag niet zo´n lange rit meer te maken dus er is geen haast. We nemen zelfs nog de tijd om koffie te drinken op de camping. Na de koffie gaan we op pad. Ondanks dat het vandaag zondag is rijdt er nog relatief veel vrachtverkeer. Wij treffen het natuurlijk en zitten achter een vrachtwagen met oostblok kenteken die duidelijk niet gewend is om bergpassen te rijden. Gevolg onnodig veel remmen en lage snelheid. Als we bij de Fernsteinsee zijn besluiten we te stoppen omdat de oplooprem van de caravan piept. Ook verwachten we dat de autoremmen warmer zijn dan goed voor ze is. We maken van de nood een deugd en drinken een lekkere cappuccino op het terras. We vervolgen onze reis na een pauze van een half uur.
Om 12.15 uur arriveren we op camping Ötztal in Langenfeld. Ondanks dat het middagpauze is mogen we de camping wel oprijden. Ook hier in Oostenrijk wordt men steeds moderner en blijft de slagboom open. Het uitzoeken van een plek is nog een hele toer. Vooral omdat we de camping niet kennen en geen flauw idee hebben wat gunstige plaatsen zijn met de zonnestand. Gelukkig zijn er altijd wel behulpzame gasten en na wat navragen hebben we een keuze gemaakt. De rest van de dag gebruiken we om de voortentluifel neer te zetten en te genieten van het zonnetje. Om 17.30 verdwijnt de zon achter de bergen en wordt het al snel koel. Een tegenvaller maar later meer hier over.