De week in Istrië zit er weer op en we gaan langzaam terug richting Oostenrijk. We zijn tenslotte al drie weken onderweg. Al voelt het door het ongeluk op de eerste vakantiedag niet zo. We telefoneren met Martin en Christine onze Oostenrijkse vrienden uit Steinach am Brenner of we welkom zijn bij hun. Natuurlijk zijn we welkom, de vriendschap is immers zo hecht dat al bellen we 1 uur van te voren er altijd een slaapplaats is. Dit is overigens wederzijds. Van hun vernemen we dat zijn broer Erwin met zijn vrouw Christl in Warmbad Villach , Karinthië aan het kuren zijn. Je zou denken kuren wat is dit? De Oostenrijkers kunnen één keer per jaar op kosten van hun verzekering kuren in een kuuroord. Ze ondergaan dan een medische check, gaan veel zwemmen op doktersadvies en krijgen therapie. Aangezien Warmbad Villach op onze route ligt besluiten we om een tussenstop van twee nachten bij hun in te lassen. We verblijven in Hotel Karawankenhof. Een prima hotel met uitstekende kamers. We genieten van het gezelschap van Erwin en Christl en zijn veel in het water of zonnetje te vinden.
Geheimtip in het Wipptal, Steinach am Brenner
We nemen na twee dagen afscheid van Erwin en Christl en zetten de reis voort naar Steinach am Brenner. Er zijn twee routes om vanuit Karinthië in Steinach te geraken. Via Oost Tirol en het Italiaanse Pustertal of over de snelweg via Salzburg en Kufstein. We kiezen voor de route over Italië deze heeft als nadeel dat deze grotendeels tweebaans is maar het landschap is prachtig. We arriveren in de middag bij Martin en Christine. We hebben elkaar zoveel te vertellen dat de avond zo om is.
De volgende dag gaan we met Martin en Christine en de kinderen een wandeling maken in het Gschnitztal. We parkeren de auto in het eerste dorp van het dal Trins. Vanuit daar wandelen we langs Gschnitzbach naar het jausenstation. We genieten van dit heerlijke rustige dal waar je je niet kan voorstellen dat dit zo dicht bij de drukke Brennerautobahn ligt.
Langs de wandelroute staat een trog waar je een armbad kan nemen. Natuurlijk moeten de dames op de foto dit proberen.
Ehrwald, dorpje aan de voet van de Zugspitze
Er resten ons nog drie vakantie dagen van de vier weken die we tot onze beschikking hadden. Door het ongeluk op de eerste dag is het geheel anders verlopen als de planning was. De dagen die we nog hebben besluiten we door te brengen in Ehrwald. We arriveren ’s morgens in dit plaatsje gelegen in de Zugspitzarena. Waar je ook bent in dit gebied heb je een fantastische blik op de zugspitze welke zowel vanuit Duitsland als Oostenrijk per kabelbaan bereikbaar is. Via de VVV komen we bij hotel Alpenresidence een uitstekend hotel met prima prijs / kwaliteit verhouding.
De middag brengen we luierend en in gezelschap van een goed boek op het balkon van het hotel door.
Na een verkwikkende nachtrust gaan we de volgende op stap. We wandelen door het centrum en via het bos over weg nummer 41 naar de Tiroler Zugspitzbahn. Niet dat we daar mee naar boven willen maar we willen de naar de zelfde naam luisterende camping welke ook daar gesitueerd is bekijken. Het is een prachtige camping. Helaas zijn de plekken niet erg groot voor het overige is het een aanrader. Tot dat je de prijs hoort, dan krab je nog wel een keer achter je oren. Terug wandelen we over de Ehrwalder Hohenweg pad nummer 41. Op deze manier is onze dag goed gevuld en hebben we de nodige kilometers gemaakt.
De laatste dag van onze vakantie in Oostenrijk. Vandaag rijden we met de auto naar de parkeerplaats van de Ehrwalderalmbahn. We gaan met de lift omhoog en drinken uiteraard eerst onze cappuccino op het terras. We wandelen in circa twee uur naar de Seebensee. bij het Jausenstation Seebenalm maken we nog eerst een stop om de inwendige mens te versterken.
Omdat we niet dezelfde weg terug willen als de heenweg nemen we de beslissing om via de klettersteig Hoher Gang richting dal te gaan. Er staat wel de waarschuwing “nur fur geübte” en klettersteig echter op de kaart ziet het er niet zo spectaculair uit. Het eerste gedeelte valt nog mee maar dan komen we op een stuk waar je inderdaad “schwindelfrei” en met wat bergervaring gezegend moet zijn. We komen heelhuids naar beneden en zij reuze trots op onze prestatie.
Voor we gaan slapen nemen we vanaf de parkeerplaats van het hotel nog een laatste foto van de Zugspitze in de avondzon. Een bewogen vakantie zit er op. Een vakantie die we niet gauw zullen vergeten.