Wandeling van de Bärenbadalm naar gasthof Adlerblick
- Heenreis zomervakantie 2008
- Otztal
- Gaislachkar
- Otzidorf
- Kuhtai
- Rettenbachgletsjer en Tiefenbachgletsjer
- Aquadome
- Gampethaya
- Lehner Au
- Verplaatsing naar Ried en bezoek aan Nauders
- Wandeling van Ischgl naar de Wildererhütte en bezoek aan Gampelerhof Galtür
- Wandeling op de Mutzkopf in Nauders en bezoek Samnaun
- Finkenberg
- Bezoek Steinach am Brenner en Padaun
- Rustdag bezoek Schwaz en fietstocht naar Mayhofen
- Wandeling in de Zillergrund naar het Adlernest
- Stams
Woensdag 3 september
Na Peter zijn ochtend ritueel welke bestaat uit een beetje hardlopen om zijn conditie bij te houden om wanneer hij terug komt in Nederland zijn conditie test te halen is het bij het ontbijt tijd om te overleggen wat we gaan doen. Na een aantal relatief rustige dagen willen we weer een lekkere wandeling gaan maken. Wanneer we vanaf de camping richting Achensee kijken zien we donkere wolken. De andere kant het dal in richting Mayrhofen zien we een strak blauwe lucht. De keuze is dan ook snel gemaakt we gaan naar de Zillergrund.
We rijden over de tolweg tot het einde van het dal en parkeren de auto bij Bärenbadalm. Het parkeren hier is gratis wel staat er een bord met het vriendelijke verzoek om aan de omzet te denken en een consumptie te gebruiken. Aangezien wij allebei de blaas nog willen legen en wel een cappuccino lusten voldoen we aan het verzoek. In het zonnetje genieten we van het bruine vocht ondertussen de focus op het doel van vandaag Gasthof Adlerblick.
Zillergrund is een dal in de buurt van Mayrhofen. Het dal is bereikbaar via het plaatsje Brandberg. De weg in de Zillergrund is een tolweg. De "maut" bedraagt in 2008 € 7,60. Er worden totaal 100 personenauto's toegelaten. Wanneer dit aantal bereikt is gaat de slagboom dicht. Het dal is ook per openbaar vervoer en taxibusjes bereikbaar. Met de personenauto kan je rijden tot de Barenbadalm waar weinig parkeergelegenheid is. De lijnbus rijdt nog verder naar het hoog gelegen gasthof Adlerblick gelegen aan het stuwmeer.
De reden dat we vandaag naar Adlerblick wandelen is een bijzondere. Al jaren wordt Emmy geïntrigeerd door een foto op de Huttenfüher waar Adlerblick op de omslag prijkt. Zij roept hier moeten we naar toe. Vandaag wordt deze belofte ingelost.
De wandeling start met een tegenvaller. Volgens het boekje zou het 45 minuten klimmen zijn. Wanneer we naar boven kijken en de afstand meten lijkt ons dit stug. We worden in het gelijk gesteld de wegwijzer geeft 1,5 uur aan. Dit is niet de eerste keer dat het boekje foute informatie geeft. Toch gaan we vol goede moed op stap in de wetenschap dat wanneer we boven moe zijn altijd nog de lijnbus terug kunnen nemen.
Wanneer we boven bij Adlerblick aankomen hebben we 3,5 kilometer gelopen en 350 hoogtemeters afgelegd. Dit betekend een stijgingpercentage van gemiddeld 10%. Boven is het winderig en koud.
Enkele dapperen zitten nog op het terras maar wij zijn zodanig bezweet dat dit niet verantwoord is. Binnen is het goed druk, er zijn er maar weinig die de tocht per voet afgelegd hebben. De meesten laten zich door de lijndienst afzetten.
Kennelijk zien we er afgepeigerd uit, de serveerster vraagt waar we vandaan komen en wat ons doel vandaag is. We stellen haar gerust dat we vanaf de parkeerplaats gelopen zijn en daar ook weer naar terug zullen keren. Ondanks de grote van de hut toch persoonlijke aandacht.
Gezamenlijk eten we een portie kaiserschmarren en gepofte aardappel met spekjes en zure room. Ook vullen we het verloren vochtpercentage aan. Aangezien we onze krachten opgeladen hebben gaan we ook te voet naar beneden en zien af van een ritje met de bus.
Terug bij de auto kijken we nog één keer achterom in de wetenschap dat dit wel het eerste maar niet het laatste bezoek in dit dal was. Een geslaagde dag is voorbij. Onze volgende tocht zal een wandeling naar de Plauenerhutte zijn. Wanneer? Dat zal de tijd ons leren.