4 dagen slecht weer met veel conditorei bezoek
- Heenreis met de DB Autozug
- Wandeldag
- Skigebied Ahorn
- Skigebied Penken
- Hoch Zillertal
- Ski und Freizeit Arena Bergeralm
- Zillertal Arena
- Sauwetter en terugreis
Dinsdag 1 april
Na een aantal prachtige dagen is het vandaag het weer niet om over naar huis te schrijven. De bergen zijn in nevelen gehuld. We luieren wat en rond een uur of 12.00 lijkt het op te klaren en het zonnetje komt er een klein beetje door. We gaan toch maar een poging wagen om te skiën. We rijden even als gisteren naar Zell am Ziller om daar boven een paar rondjes over de pistes te glijden
We stappen in de gondel en des te meer we boven komen des te slechter het wordt. Boven is het zich slecht maar het lijkt of het nog iets gaat opklaren. We drinken bij het restaurant een kop koffie en warempel er komt weer wat zicht. We stappen in de stoeltjeslift maar voor we halverwege zijn is het zicht nul komma nul. Heel voorzichtig maken we een afdaling in de mist en de hagelregen maar beleven er geen plezier aan. De pistes zijn in tegenstelling tot gisteren slecht geprepareerd waarschijnlijk omdat de temperatuur te hoog is en skiën zonder zicht in een hagelbui is sowieso geen pretje.
We besluiten dan ook om het voor vandaag voor gezien te houden. Als troost rijden we naar conditorei Gredler en trakteren ons zelf op een heerlijke Kaiserschmarren, lezen de Tiroler Tageszeitung en kletsen wat met de serveerster. Ontspannen gaat de middag voorbij maar jammer is het wel we komen tenslotte niet om in de conditorei te hangen.
Woensdag 2 april
was het weer gisteren nog redelijk te noemen vandaag is het echt waardeloos. Het regent pijpenstelen. Zelfs even de deur uit gaan om te gaan wandelen lokt niet. Ton is vandaag jarig en wil dit vieren met koffie met gebak. We stappen in de auto en rijden naar Zell am Ziller om voor de derde opeenvolgende dag conditorei Gredler te bezoeken. Ze kennen ons zo langzamerhand al noemen ze ons nog net niet bij de voornaam.
Na de koffie rijden we binnendoor naar Fügen. We willen bij Glas Silber kijken of deze nog een mooie holzstich (ets) van het Zillertal hebben. Het duurt even eer dat we geholpen worden maar we slagen wel. We zijn een mooie ets van Mayrhofen rijker. Deze kan thuis naast de etsen van Fügen en Zell am Ziller opgehangen worden. We gaan terug naar ons appartement en brengen de rest van de dag lezend en luierend door.
Omdat Ton jarig is gaan we uit eten. Wanneer we rond 18.15 weg willen gaan sneeuwt het. We laten de auto staan en wandelen op ons gemak naar Mayrhofen. Bij gasthof Perauer gebruiken we een heerlijke maaltijd. Voldaan keren we huiswaarts. Als we thuis komen komen Heiko en Juliette langs om te feliciteren en drinken we met elkaar een Gurkenthaler. Voor we het weten is de avond om en is het middernacht.
Donderdag 3 april
De derde dag op rij dat het geen ski weer is. Zo slecht als dit jaar hebben we het nog geen enkele keer met de wintersport gehad. Het bekende teut ritueel herhaalt zich. In de middag wagen we het er toch op en gaan wandelend naar Mayrhofen.
Daar pakken we de bus naar Fügen Gagering. De holzstich welke wij gisteren besteld hebben is in de middag klaar en deze gaan we nu ophalen. We wandelen vanaf de bushalte naar de winkel halen de ets op en gaan met de trein van de Zillertalbahn retour.
Emmy mag op de bedarfshaltestelle op de knop drukken zodat de trein stopt. Een handig systeem de trein stopt alleen als je er om vraagt. Eind van de middag zijn we terug in het centrum van Mayrhofen hier is ook een goede conditorei. Jullie raden het al, we duiken daar naar binnen en genieten van de lekkernijen.
Vrijdag 4 april
Onze laatste dag van deze wintersportvakantie in de Alpen. We staan bijtijds op maar worden wederom teleurgesteld. Dikke mist en weinig zicht is ons deel. We besluiten om eerst de tassen maar in te pakken en een bakkie Senseo te doen. Onze gastheer Heiko komt naar boven en roept heel opgewekt “er is beter weer voor vandaag voorspelt”. Peter antwoord daar op heb je al naar buiten gekeken? Ja maar kijk maar in het Tuxertal daar wordt het lichter. Aangezien de laptop toch aan staat wordt er even op de webcam van Hintertux gekeken maar het enige wat we zien is een dikke drab. Tegen 12.00 uur begint het bij ons toch te kriebelen. Je gaat toch op de laatste dag van de skivakantie niet de hele dag binnen zitten!
We besluiten naar de Horbergbahn te gaan en daar met de lift het skigebied van Mayrhofen, de Penken in te gaan. Als we bij de auto op de parkeerplaats de skischoenen aantrekken en de ski’s uitladen komt er een waterig zonnetje door. Zouden we de laatste dag toch een meevaller hebben? We gaan met de gondel naar boven. boven aangekomen is het zicht niet geweldig maar ook niet zodanig dat Peter rechtsomkeert wil maken. We skiën een paar rondes en eten een hapje bij Christa’s Schi Stadl. Je kan hier goed merken dat komend weekeinde het seizoen afgelopen is. Veel van wat normaal op de speisekarte staat is niet verkrijgbaar. Maar wij vinden toch iets om onze magen te vullen. Na onze pauze maken we nog een paar rondes maar als we van het ene op het andere moment boven op de Penken in een dikke brij zitten houden we het voor gezien
. We rijden naar het appartement en pakken daar de auto volledig in zodat we morgenochtend zo weg kunnen rijden. We sluiten de dag af met een heerlijke maaltijd bij Gasthof Pramstaller. Heiko is zo lief om voor taxichauffeur te spelen en ons heen en weer te rijden, dus er kan door alle vier een alcoholische versnapering worden genomen. Na het eten zijn we uitgenodigd bij Heiko en Juliette om de vakantie bij hun af te sluiten met een borrel. Voor we het weten is het 23.00 uur. Tijd om te gaan slapen morgen staat er een reisdag voor de deur.
Terugreis, met een lunchstop bij Hotel Leicht in Biebelried
Zaterdag 5 april De laatste dag van deze vakantie en dus een reisdag. We staan om 06.30 op ontbijten en rijden rond 08.30 uur weg uit Finkenberg. Niet nadat we uitgebreid afscheid genomen hebben van Heiko en Juliette. We maken nog een stop bij de M-Preis om de laatste inkopen te doen en gooien de tank nog even vol bij de Avia in Fügen. We betalen toch liever € 1,22 voor een liter benzine dan de gemiddelde prijs op de Duitse Autobahn van €1,45. De rit richting München gaat voorspoedig en bij Raststatte Holzkirchen moet er even de nodige cafeïne aangevuld worden.
Tot aan Würzburg gaat de rit van een leien dakje. Rond 13.00 zijn we daar en horen de file melding op de A3 van ongeveer 20 kilometer. een alternatieve route is niet voor handen. We besluiten aangezien we daar toch in de buurt zijn te lunchen bij hotel Leicht in Biebelried een uitstekend hotel met dito keuken. Wil je een keer culinair verwend worden moet je hier zeker gaan eten.
Na de lunch duiken wij de file in die ons 1,5 uur oponthoud oplevert. We houden nog twee stops waarvan de laatste bij Raststatte Hunxe. Hier eten we nog een lekker broodje om de vakantie af te sluiten.
Rond 20.45 draaien wij de parkeerplaats op bij Ton en Anneke in Weesp. We laden hun bagage uit en rijden naar huis. Drie kwartier later staan we voor onze eigen woning in Purmerend. De rit heeft langer geduurd dan normaal, we hebben veel tijd verloren met de file bij Würzburg en het slechte weer op de Sauerlandautobahn. Ook hebben we regelmatig pauzes gehouden. Als we kijken op de boardcomputer kijken blijkt dat de zuivere rijtijd 10 uur is met een gemiddelde snelheid van 104 km per uur. Dus eigenlijk valt dit best wel mee. We kijken ondanks het mindere weer terug op een leuke vakantie samen met Ton en Anneke. Naast hun aangename gezelschap was de eerste week met de Alpenfreaks Kurt, Kathleen en de kinderen Jens en Arne heel plezierig. Onze gastheer en gastvrouw Heiko en Juliette hebben er alles aan gedaan om ons verblijf zo aangenaam mogelijk te maken. Dank voor jullie gezelschap en aandacht. Zo’n gastheer en gastvrouw zijn met een lantaarntje te zoeken. Het appartement en de ligging kunnen we in één woord beschrijven super! Voor wie na dit gelezen te hebben interesse heeft: