Skitour met Heiko door het skigebied Penken

Donderdag 27 maart vandaag gaan wij samen met de familie de Smet welke ook bij Heiko logeert en Ludo en An de bekenden van onze Belgische onderburen een tochtje maken. We hebben om 09.40 afgesproken bij de skibus met Heiko. Onze Belgische vrienden zijn al onderweg zij wilden eerst even warmdraaien voor dat ze aan het echte werk beginnen. We treffen hun bij de lift boven in Finkenberg. Onder leiding van Heiko gaan we al vlot van start en skiën richting Penken en zakken af naar de Horberg. We hebben de smaak te pakken en voor de middag worden al heel wat kilometers piste verslonden. Wanneer we om 12.15 weer terug zijn bij de Penken om Juliette en de kinderen op te pikken zijn we duidelijk toe aan een lunch met een spezi cq almdudler om de dorst te lessen.

Voor wie dacht dat we na de middag rustig aan gingen doen die kwam bedrogen uit. Al snel gaan we richting 150-er Tux om vanaf daar helemaal af te dalen naar Vorderslanersbach via de skiroute. Onderweg wordt nog even de dorst gelest bij het Vogelnest. Daarna gaat de tocht door tot Vorderlanersbach waar we met de Rastkogelbahn weer het skigebied in gaan. Voor de middag scheen het zonnetje en was het zicht helder. In de loop van de dag wordt het weer slechter en het zicht minder. Als we met de Rastkogelbahn van 1300 meter op 2100 meter aankomen is het zicht nihil en besluit Peter om om te keren en met de lift naar beneden te gaan. Voor degene die de eerdere belevenissen deze week gelezen hebben begrijpen wel waarom.

Vanaf Vorderslanersbach kan je met de bus retour naar Finkenberg. De anderen gaan de tocht afmaken en moeten blijkt later zich nog haasten om de laatste lift te halen. Juul (de vrouw van Heiko) roept ons nog na neem de Red Line. Beneden aangekomen staat er een bus van de Green Line klaar. Op de vraag aan de buschauffeur of hij naar Finkenberg gaat antwoord hij bevestigend. Maar helaas deze bus stopt niet waar wij er uit moeten, haltestelle Finkenbergalmbahn! Hier kunnen we namelijk overstappen op een klein taxibusje welke als ski bus fungeert en ons voor de deur bij het appartement afzet. Ondertussen is de bus al een aantal bochten verder en wie Finkenberg kent weet dat later uitstappen en terug lopen geen optie is. Wandelen met ski’s op je nek is geen pretje en zeker niet bergopwaarts. Er zit er niets anders voor ons op om te blijven zitten tot Mayrhofen en vanaf daar maar te kijken hoe we bij het appartement komen. De buschauffeur is wel genegen te stoppen aan een halte waar hij officieel niet hoeft te stoppen. We stappen uit halverwege de bundesstrasse naar Mayrhofen. Peter moet zich hier haast wel thuis voelen want dit is de Schürzenjägerstrasse. Een goede keus blijkt dit niet te zijn. We moeten op onze skischoenen door een weiland bergafwaarts naar het appartement. We redden het met veel inspanning. Normaal doe je de skigymnastiek voor het skiën en niet na afloop! Moraal van dit verhaal luister altijd naar Juul!

Samen met Martin en Christine op de Penken

Vrijdag 28 maart Vandaag kunnen we eerst wat uitslapen. Martin en Christine onze Oostenrijkse vrienden komen op bezoek en zijn rond 10.00 uur bij ons. Uitslapen is overigens wel nodig na de kilometers piste van gisteren. We drinken op ons gemak een kopje koffie en rijden met hun om 11.15 uur richting de Horbergbahn om daar het skigebied van Mayrhofen in te gaan. Vanaf 11.45 is de skipas weer iets goedkoper dus we wachten tot dat tijdstip eer we naar boven gaan.

Dwars door een dikke wolk komen we boven aan. Het weer is prachtig en de bergen zien er imposant uit. Martin een echte Oostenrijker die bij wijze van spreken met de ski’s aan geboren is wil absoluut vandaag de Harakiri piste afdalen. De Harakiri is de steilste piste van Oostenrijk met een hellingspercentage van 78%. Wij gaan met hem naar boven maar kiezen voor de rode piste die er naast loopt. Martin gaat van de Harakiri piste af en roept na afloop: “niet moeilijker dan welke andere zwarte piste”.

We vervolgen onze weg door het skigebied en alles gaat lekker ondanks dat de pistes niet optimaal geprepareerd zijn en er op diverse plaatsen behoorlijke buckels liggen. Dan gebeurd er een vervelend incident op een piste waar alle ruimte is skiet een Duitser Peter onderuit. Deze denkt er in eerste instantie niets aan over gehouden te hebben. Maar later blijkt dat hij toch een verrekte duimspier en een vervelende blessure in de ribstreek aan over gehouden heeft. Verder heeft het tot gevolg dat hij niet zo zeker meer op zijn ski’ s staat. Het wordt de slechtste ski dag voor zover hij zich kan herinneren de laatste jaren.

Gelukkig hebben Martin en Christine alle begrip en wordt de dag er niet door verpest. Wat wil je ook met een zonnetje en aangenaam gezelschap. We sluiten de avond af met een heerlijk diner in restaurant Pramstaller. Het advies van Heiko om daar een hapje te gaan eten was geen verkeerde! Ook maken we met Martin en Christine de afspraak om aanstaande zondag naar Steinach am Brenner te gaan om bij hun in het familie skigebied Bergeralm te gaan skiën.

Volgende pagina wintersport 2008