Oostenrijk Padastertal een onontdekt zijdal van het Wipptal

Wilde avonturen samen met Martin

Zaterdag 28 augustus 2010 

De oplettende volger merkt dat we een dag in het verslag overgeslagen hebben. De reden is een hele simpele namelijk, regen, regen en nog eens regen. Eigenlijk zouden we gisteren (vrijdag) al in Steinach am Brenner bij Martin en Christine zijn. Als verjaardagscadeau voor haar 50e verjaardag afgelopen juni willen zij Emmy een overnachting op de hut cadeau doen. De dauerregen gooide roet in het eten en daarom is de tocht verschoven naar komend weekend. Toch rekenen zij op onze komst en daarom stappen we vandaag in de auto om naar het Wipptal af te reizen. 

Helaas is het erg druk op de weg en als gevolg van files door diverse ongevallen en een afsluiting van de Brennerbundesstrasse doen we er ruim 2,5 uur over naar residence Wanner. Bij normale verkeersomstandigheden een klein uurtje. Later als gepland steken wij onze benen onder de eettafel. Hier wisselen we de laatste nieuwtjes uit en wordt Xela voorgesteld aan de familie. Na het middageten tijd voor een wandelingetje. Dit keer starten we gelijk in het bos aan het einde van de Höhenweg bij Martin en Christine. Het bospad maakt deel uit van de Wipptalerwanderweg. 

We lopen langs de kapel in het bos. Deze kapel werd regelmatig bezocht door de moeder van Martin die een aantal jaren geleden overleden is. Haar wens om de verwaarloosde kapel op te knappen is gerealiseerd mede door de giften die men gaf toen zij overleden is en giften van andere mensen die dit stukje erfgoed niet verloren wilden laten gaan. 

We wandelen verder en als we het bos uitkomen kan je linksaf het Padastertal in en rechtsaf richting Sankt Jodok. Het Padastertal is eigenlijk een dal waar alleen de “Einheimischen” komen. In de zomer om te wandelen en in de winter om te rodelen of een skitour te maken. In de zomer is er de Seaperalm waar je naar toe kan wandelen en kan genieten van het uitzicht en een hapje en een drankje. Ook deze Seaperalm hebben wij al eens bezocht op een namiddag met Martin. Door het dal stroomt een beek, deze zou later op de middag nog een uitdaging vormen. Inmiddels is de situatie hier gewijzigd. Zie onder andere dit verslag

Wij klimmen over de schrotterweg tot waar de de weg twee kanten op gaat. Een steil pad richting de Alm of de brede grindweg. 

Wanneer we daar overleggen of we verder zullen gaan of terug ziet Martin de Jägersteig die vroeger naar Sankt Jodok leidde maar inmiddels behoorlijk overwoekert raakt. Wandelen met Martin is altijd een avontuur en voor wij ja of nee kunnen zeggen duikt hij het bos in de steig op. Het pad is al tijden niet gebruikt en erg glad. Gelukkig hebben wij inmiddels geleerd dat een namiddag wandeling met Martin op bergschoenen moet. Vroeger wilden wij nog wel op de lage schoenen gaan op advies van Martin (ach dass schafst du leicht mit die Wanderschuhe, is een voor hem bekende kreet) maar door schade en schande zijn wij inmiddels wijs geworden. 

Xela geniet met volle teugen op de steig en is niet van de zijde van Martin weg te slaan. Hij gaat namelijk ook nog van de steig af om op de helling paddenstoelen te zoeken. Dit avontuur gaat zij niet uit de weg! En daar zien we dan ook direct waarom dit ras specifiek in de bergen wordt gebruikt. Hoe ruiger het terrein des te leuker vind zij het en met een gemak waar wij jaloers op worden. 

De steig gaat op een gegeven moment een kant op die afwijkt van de kant die wij op moeten om weer thuis te komen. Dit doet Martin besluiten om zijn eigen weg te zoeken, dwars door de struiken en de berg af gaan we richting de beek. Soms zien we Martin nog wegduiken een andere kant op Xela er achter aan want de neus van Martin ruikt paddenstoelen. Volgens ons wil hij Xela africhten tot Pfifferlingesucher. 

Bij de beek is de volgende uitdaging, deze over te komen zonder natte voeten te halen. Terug gaan is geen optie, we moeten er overheen. Echter de afgelopen dagen heeft het zo geregend dat dit geen eenvoudige klus is. Martin met zijn ervaring gaat natuurlijk als eerste. Hij bereikt op zijn sloffen de overkant, maar ja een Tiroler is hierin natuurlijk meer bedreven dan een vlaklander. Peter waagt als tweede de poging, hij komt met een natte voet aan de overkant. Het water was op een bepaalde plaats dieper als verwacht en stroomt via de schacht van zijn bergschoen naar binnen. 

Martin besluit hierop om voor de dames wat stenen toe te voegen zodat ook zij zonder een nat pak aan de overkant komen. Ook de buren van Martin en Christine die met ons op gewandeld zijn bereiken heelhuids de overkant.

Inmiddels is het behoorlijk afgekoeld en begint het te spetteren, Tijd om naar huis te gaan voor de koffie met taart. Christine is een bakwonder en bakt de heerlijkste taarten. Daarna krijgen we dan ook nog een maaltijd voorgeschoteld met de paddestoelen, pfifferlinge en steinpilzen, die een Michelin 3 sterren restaurant niet zou misstaan. Morgen weer een dag, ook in Steinach want we blijven een nachtje slapen. 

Volgende pagina zomervakantie 2010