Berghut geschikt voor dagwandeling of overnachting met meerdaagse wandelingen
- Heenreis
- Dalfazalm
- Schleierfall
- Pletzachalm
- Padastertal
- Bergeralm
- Aunerhof
- Samnaun
- Padasterjochhaus
- Durlassboden
- Seespitz – Pertisau
- kitzbühel en Schwarzsee
- Kreuzwiesenalm
- Penken
- Schlegeisstausee
- Spieljoch wandeling 7A
- Terugreis
Hutovernachting met Martin en Christine.
Zaterdag 4 en zondag 5 september 2010. Eindelijk is het zo ver. We gaan met Martin en Christine Wanner een hutovernachting doen. Al jaren kijken we vanuit hun huis op het Naturfreundehaus. Emmy heeft al vaak laten weten dat ze daar best een keer de zonsondergang wil zien. Martin, die een goed toehoorder is, heeft daarom als verrassing voor haar 50e verjaardag Emmy een hut overnachting cadeau gedaan. Nadat het vorig weekend de mist is ingegaan vanwege het slechte weer gaat het nu wel gebeuren. De weersvoorspelling is voor zaterdag niet denderend maar goed genoeg om droog de hut te bereiken. Voor zondag wordt een mooie dag aangekondigd. Tijd om invulling te geven aan Emmy haar wens.
Wanneer we tijdens het ontbijt een blik werpen op het Padasterjochhaus/Naturfreundehaus ligt deze in de mist. Hopelijk klaart het zo wat op zodat we niet in de mist naar boven hoeven te lopen. We willen genieten van de wandeling en hopelijk de mooie uitzichten op het Gschnitztal, één van de prachtige zijdalen van het Wipptal waar de Brennerpas naar het zuiden doorgaat.
Martin parkeert de auto in het dorpje Trins. Hier start de wandeling naar het Padasterjochhaus. Vol goede moed gaan we op pad. Voor de wandeling staat een looptijd van ongeveer 2,5 uur. Het eerste gedeelte gaat over een schrotterweg, hier krijg je alle tijd om om je heen te kijken.
Xela, onze Bayer dartelt vrolijk tussen de mannen en vrouwen heen en weer. De vrouwen lopen op hun eigen tempo achter de mannen aan. Xela weet nog niet te kiezen wie zij gezelschap moet houden.
Al snel komen we bij een Almweide waar koeien lopen. De koeien zijn erg nieuwsgierig naar Xela, zij stelt die nieuwsgierigheid niet erg op prijs en reageert angstig en blaft. Tijd om haar aan te lijnen. Zulke grote honden heeft zij nog nooit gezien.
Bij een mooie rots wordt het tijd voor de eerste drinkpauze. We maken aardig wat hoogtemeters en ondanks dat het geen warm weer is hebben we behoefte aan vocht. Gewillig pauzeert het gezelschap hier bij de rots.
Vanaf hier kan er een keuze gemaakt worden tussen de Herrensteig of de langere schrotterweg blijven volgen. Wij gaan over de Herrensteig. Al snel maken we hoogtemeters en zien de brug van de autobahn kleiner worden. We zijn nu 1,5 uur onderweg en tijd om te lunchen. Als of het er voor gemaakt is kruist de Herrensteig de schrotterweg. Hier staat een bankje wat uitermate geschikt is om van de lunch te genieten.
Na de lunch stijgen we verder in het dal schijnt nog steeds de zon maar wij voelen al de eerste regendruppels. Zouden we dan toch nog doornat de hut bereiken?
We trekken snel de regenkleding aan maar als we 10 minuten verder zijn kan deze weer uit. Het dal vult zich met de regenwolken maar wij lopen weer droog.
Nog even en bereiken we het plateau waar de hut ligt. Enigszins ontsierend is de vierwheeldrive van de huttenwirt, maar ja we kunnen ons best voorstellen dat zij niet iedere keer naar boven klimmen. Overigens is de hut pas sinds 2007 over een weg bereikbaar wat de bevoorrading eenvoudiger maakt. Tot die tijd was het altijd behelpen. Wie meer over de geschiedenis van de hut wil weten klikt hier
De hut is een oude welke gebouwd is in 1907 en weinig aan veranderd is. Wij slapen op een kamer en niet in het lager. De ramen van de kamer zijn enkelglas dit zou later in de nacht nog koude taferelen opleveren.
Het Padasterjochhaus staat ook bekend als Naturfreundehaus. Dit komt omdat de hut door leden van deze vereniging gebouwd is. Als de mannen al ruimschoots aan het weissbier zitten arriveren de dames. Dat het weer in de bergen snel aan verandering onderhevig is bewijst onderstaande foto. Het dal is weer vrij en Steinach am Brenner ligt in de middagzon.
Xela heeft het helemaal gehad en ploft met vier poten omhoog en valt in een diepe slaap. Overigens staan we versteld van haar prestatie ze is tenslotte pas 6 maanden. Martin heeft het in zijn hoofd om nog even een top mee te pakken. Dit lijkt spannender als het is. De Padasterkogel ligt op 20 minuten van de hut en het betreft slechts 69 hoogtemeters. Na de aufstieg van 1.000 hoogtemeters van vandaag mag dit geen probleem zijn.
Emmy houdt ons kleine draakje Xela gezelschap terwijl Peter, Martin en Christine de top nog even meepakken. De rugzakken laten we uiteraard achter bij de hut wat het lopen iets eenvoudiger maakt. Door het slechte weer van de afgelopen week liggen op deze hoogte nog sneeuwresten wat op sommige plaatsen het pad glibberig en glad maakt. Terwijl we naar de top lopen spot Martin een adelaar. Helaas, eer we het fototoestel paraat hebben is de roofvogel verdwenen.
Bij het kruis schrijft Christine iets in het gipfelbuch en nemen we foto’s. Intussen is het mistig en koud geworden, hoog tijd om de warmte in de hut op te gaan zoeken.
Door de mist zakken we langzaam terug naar de hut. Van de mooie zonsondergang die Emmy zo graag wilde zien komt helaas niets.
Ondanks dat de hut al in de mist ligt is het dal nog vrij, niet het uitzicht waar we van gedroomd hadden maar wel een fantastische ervaring.
In de hut is het gemoedelijk en kom je helemaal tot rust onder het genot van een heerlijk biertje. Xela is moe en ligt als een opgerold worstje in haar meegebrachte kleedje.
Morgen is er op de Fopmandl een Gipfelmesse. Drie jongens van de jeugdkapel in Trins hebben besloten om er een gezellige huttenavond van te maken. Ook voor ons en de andere gasten een leuke bijkomstigheid. De instrumenten komen te voorschijn en er wordt live muziek gemaakt. Voordat de buben gaan spelen moeten de instrumenten gestemd worden. Om dit katten gejammer niet aan de gasten te laten horen gebeurt dit buiten. Peter gaat met ze mee en de jongens poseren bereidwillig voor onderstaande foto. De eerste liederen worden buiten gespeeld nadat de instrumenten zijn gestemd en dit is een prachtig gehoor daar hoog in de bergen zonder bijgeluiden. Wij en ook de andere gasten genieten volop. Later doen ze het nog eens dunnetjes over in de hut. Als beloning krijgen ze van de diverse tafels iets te drinken. Natuurlijk let Paul de huttenwirt er wel op dat de jongens niet teveel alcohol krijgen toebedeeld.
Langzaam wordt het tijd om naar bed te gaan. De kamer is als we deze betreden al erg koud. In de loop van de nacht wordt het nog steeds kouder. Xela heeft het zo koud dat ze zichzelf niet meer warm houdt. Emmy neemt Xela op bed op haar kleedje, we weten dat dit niet hoort, maar anders hadden we geen oog dicht gedaan door haar gebibber en geklappertand.
De volgende ochtend is het strakblauw, niet zo verwonderlijk dat het ’s nachts zo koud was. Toen Xela midden in de nacht haar behoefte moest doen was het 7 graden onder nul. In het ochtend zonnetje is het nog fris maar het levert wel onderstaande prachtige foto’s op.
Het Gschnitztal en Wipptal liggen nog onder een wolkendek.
Het ontbijt is een echt huttenontbijt, een paar oude sneetjes brood, een beetje jam en een kopje thee.
Na het ontbijt wil Emmy die gisteren de top gemist heeft graag nog een topje meepakken. De anderen hebben geen bezwaar om dezelfde top nog een keer te pakken. Hoewel Martin graag met ons de Kirchdachspitz had gedaan, echter er ligt nog teveel sneeuw en dan is deze top niet geschikt om dat op bepaalde stukken de handen en voeten nodig zijn. Daarnaast is dat echt teveel voor Xela. Als we op de top staan blijkt dat als je aan de andere kant een stukje zakt je een prachtige blik op Gschnitz en het Gschnitztal hebt. We besluiten dat stukje nog even mee te pakken en voor mooie foto’s te gaan. In de verte zien we nog een roedel gemzen. Martin schat het op ongeveer 20 stuks.
Voor we weer naar het dal gaan zakken komen we nog langs de hut om onze rugzakken op te pikken. uiteraard nemen we nog een cafeïne shot in de vorm van een bak koffie. De eerste mis-gangers zijn al gearriveerd en op de terras van de hut is het al aardig druk.
Na de koffie gaan we op pad om terug te gaan naar Trins. Het pad is drukker belopen als gisteren. Er zijn veel mis-gangers onderweg naar boven. Die mogen er wel een stapje op doen willen ze op tijd zijn voor de mis. Moe maar voldaan komen we weer bij de auto terug. Bij Martin en Christine schieten we de laatste foto van deze dag. Als we voortaan bij hun uit het huis naar buiten kijken denken we vanzelf terug aan deze geweldige ervaring.
