Klimmen naar de Bergeralmhütte en lunchen bij de Bärenfalle
- Heenreis
- Dalfazalm
- Schleierfall
- Pletzachalm
- Padastertal
- Bergeralm
- Aunerhof
- Samnaun
- Padasterjochhaus
- Durlassboden
- Seespitz – Pertisau
- kitzbühel en Schwarzsee
- Kreuzwiesenalm
- Penken
- Schlegeisstausee
- Spieljoch wandeling 7A
- Terugreis
Zondag 29 augustus 2010
We worden deze ochtend wakker en als we naar buiten kijken ziet het er ondanks de mindere weersvoorspelling heel aardig uit. Martin is inmiddels naar de bakker in het dorp geweest en nadat Peter het rondje met Xela heeft gelopen kunnen we ontbijten. Na het ontbijt gaan we langzaam op stap. We gaan richting de Bergeralm de huisberg van Steinach. Tenslotte moeten er wat hoogtemeters gemaakt worden omdat volgende weekend een huttentocht op het programma staat. We stappen in de auto van Martin en gaan op pad. De auto wordt geparkeerd net onder de brug van de Brennerautobahn. Door dit stukje met de auto te doen vermijden we een stuk klimmen langs de straat. Net na de brug begint een steile klim richting de Bergeralmhütte.
Xela hoeft niet aan de lijn en is niet van de zijde van Martin weg te slaan. Ook Martin amuseert zich kostelijk met Xela net als met onze vorige hond Marsha zijn ze al beste maatjes. De wandeling start met een steile klim die kronkelt door het bos
Martin en Xela wijken af en toe van het pad af om te zoeken naar paddenstoelen. Veel succes hebben zij niet, het is zondag en aangezien Steinach vlak bij de grens met Italië ligt zijn er veel Italianen onderweg die zo wat proberen bij te verdienen.
Wanneer we het bos uitkomen staat een klim over een almweide te wachten, Xela moet hier wel aan de lijn want er loopt ook een kudde koeien rond. Xela is banger voor de koeien dan dat de koeien voor haar zijn. Ze vindt het ontzettend grote honden.
Aan het einde van de Almweide duikt de oude Bergeralmhütte op. Het zonnetje schijnt en aangezien de dames een stukje achter ons zijn besluiten Peter en Martin om een heerlijke Weizen te nemen.
Het is niet druk bij de hut. De jonge Wirt heeft tijd voor een praatje. Tussen het bedienen door heeft hij ook nog tijd om zijn labrador retriever achter een bal de helling af te jagen. Xela wil eigenlijk wel mee maar we houden haar toch maar aan de lijn vanwege de kudde koeien.
De hut is een karakteristieke almhut. De foto’s kom je veel tegen in Nederlandse reisgidsen, ook bij andere bestemmingen dan het Wipptal, hoe bedoel je boerenbedrog?
De dames arriveren na ons en zijn ook wel toe aan een drankje. De Almdudler gaat er bij hun wel in. Lunchen doen we hier niet. Een klein stukje hoger op de Bergeralm vindt je nog twee restaurants. Bij de Bärenfalle waar voor kinderen ook een speelpark ingericht is gaan we een hapje eten. Volgens Oostenrijks gebruik is dit een warme maaltijd. Voor de Oostenrijkers is het heel normaal om twee keer warm te eten.
Langs de speelplaats klimmen we verder naar boven naar de Bärenfalle. Dit is ons hoogste punt voor vandaag. Totaal hebben we 500 hoogtemeters afgelegd een goede oefening want volgend weekend zijn het er wat meer.
Als we uit de wind in het zonnetje zitten op het terras is het genieten. We kletsen gezellig en genieten ondertussen van de band die omdat het zondag is de gasten vermaakt met Einheimische muziek maar ook het Beatles repertoire niet schuwen.
De terugweg gaat over Nösslach zodat we niet dezelfde weg hoeven te lopen als op de heenweg. Thuis bij Christine en Martin genieten we nog een keer van de goede kookkunsten van Tine. Rond 20.45 nemen we afscheid om naar ons eigen rijdende huisje op de camping terug te keren.