Oostenrijk Ankogelbahn

Hoogte wandeling in het gebergte bij Mallnitz over de Göttinger Steig en Luggetörl

We zijn bijtijds opgestaan, vandaag staat de eerste hoogte wandeling gepland. Het weer ziet er op het oog goed uit, de zon schijnt, op naar Mallnitz.

We stappen in de auto en rijden in twintig minuten naar het dalstation van de Ankogelbahn in het Seebachtal bij Mallnitz.

De cabinebaan brengt ons met overstap op het middenstation in 30 minuten boven op 2636 Meter

Boven bij het bergstation is het inmiddels weer bewolkt en de temperatuur is rond de 4 graden, het zonnetje wat vanmorgen zo uitbundig scheen is verdwenen.

We zien mensen in korte broek en een t shirt, goed voorbereid als wij zijn zit er genoeg in de rugzak om het niet koud te hebben.

Bij het bergrestaurant nemen we eerst een kop cappuccino voordat we op pad gaan.

Het plan is om van het bergstation richting het middenstation te gaan. Het is per slot van rekening de eerste wandeling in de bergen dan moet je niet direct een lange en lastige wandeling gaan doen. Dat het allemaal anders gaat lopen dat wisten we toen nog niet.

Boven is het een bouwput de Duitse Alpen Vereniging laat een nieuw Hannoverhaus bouwen.

Het huidige Hannoverhaus ligt boven het bergstation het nieuwe wordt iets onder het bergstation gebouwd. Het is dan beter bereikbaar en groter dan het voorgaande. Het wordt op een mooi punt gebouwd en we zijn erg benieuwd hoe het er uit gaat zien als het klaar is. Dus we zullen in de toekomst nogmaals naar Mallnitz moeten overigens is dat geen straf.

Nadat we de bouwplaats gepasseerd zijn is het genieten. De meeste wandelaars lopen rechtstreeks naar het middenstation. Door de bouw is de weg niet goed aangegeven en lopen wij de verkeerde richting op. We worden uiteindelijk via de Göttingersteig en de Alte Römer strasse geleid. Dit was niet de planning, deze wandeling stond voor later deze week op het programma. In het verleden hebben we deze route al gelopen maar toen hadden we meer bergwandel kilometers in Mallnitz achter de rug.

Het is flink klimmen en klauteren op sommige stukken zijn beugels in de rotsen geslagen om de hoogte te overwinnen. Voor een eerste bergwandeling is het behoorlijk pittig en voor onze vrienden is het overwinning op hun kunnen. Later krijgen we te horen dat als zij dit met zijn tweeën hadden moeten doen waren ze omgedraaid. Zij hebben echt hun grenzen verlegd en niet één keer maar meerdere keren.

We komen bij het Luggetörl waar we pauze houden. We hadden dit gehoopt in het zonnetje te kunnen doen maar zitten dik ingepakt in de luwte van de rotsen. De pauze is niet lang zodra de broodjes op zijn gaan we verder het is te koud om lang te zitten en zijn bang dat de spieren gaan protesteren.

Het uitzicht op het dal is fantastisch, nu zien we alleen maar Mallnitz in de diepte liggen maar bij helder weer kan je veel verder kijken.

We kijken achterom en zien niet waar we gestart zijn wel dat het landschap woest en ruig is.

De tocht gaat verder, we dachten dat we het moeilijkste stuk gepasseerd waren, maar we komen terecht in een rotsenveld.

Xela met haar vier pootjes vindt gemakkelijk haar weg, wij tweevoeters moeten goed kijken waar we onze voeten plaatsen aangezien er diepe spleten zijn en sommige stenen wiebelen en verschuiven.

\

Wanneer we het veld overwonnen hebben komen we op een weideveld, tijd om even te pauzeren en wat te drinken, ondanks dat de temperatuur laag is word er behoorlijk getranspireerd en moet het vocht aangevuld worden.

Jan welke voorop loopt wijst ons dat Mallnitz steeds dichterbij komt maar het middenstation van de lift is nog niet in beeld.

Later blijkt waarom het liftstation niet te zien is, het ligt in een kom en is vanaf de Römerstrasse niet zichtbaar.

We zien op een gegeven moment wel het liftstation met daarnaast Alpengasthof Hochalmblick liggen. We hebben mooie herinneringen aan het gasthof, in de 80er jaren waren wij op vakantie in Mallnitz en hebben daar heerlijk gegeten. Misschien kunnen we er zo wel een drankje nemen en even bijkomen voordat we met de lift naar beneden gaan.

Vanaf het punt waar we nu staan kijken we in het Seebachtal wat we later deze week nog zullen bezoeken.

Een kwartier later staan we bij het middenstation, het gasthof is gesloten en ziet er verlaten uit. Een blik later die dag op hun website leert dat deze alleen in de winter nog open is. In de zomer zal er te weinig klandizie zijn. Daarnaast zijn ze op zoek naar pachters, dus wie zich geroepen voelt ……. er was nog een plekje in Mallnitz en misschien is dat er nog steeds. Het moet wel hoognodig opgeknapt worden dus handige handjes zijn noodzakelijk, het is echter wel een goed punt. Zowel in de winter als in de zomer goed bereikbaar voor wandelaars en dichtbij de lift waar een ongezellige “vreetschuur” zit.

We gaan met de lift terug naar ons uitgangspunt de parkeerplaats van de lift in het dal. Omdat we boven een consumptie misgelopen zijn genieten we na op het terras van het gasthof wat naast het dalstation ligt.

Xela is moe, heeft het koud en wil even op schoot. Ook bij ons heeft de wandeling veel gevergd dus gauw terug naar de camping en genieten voor de caravan van het zonnetje wat inmiddels weer is gaan schijnen.

Volgende pagina zomervakantie 2013