Winterwandeling in de Schoorlse duinen
Na de sneeuwval de afgelopen dagen in Nederland besluiten wij op zaterdag 19 december 2009 om een wandeling te gaan maken in onze eigen omgeving. Op 40 kilometer vanaf onze woonplaats ligt het plaatsje Schoorl. Hier vind je het natuurgebied Schoorlse duinen dat beheerd wordt door Staatsbosbeheer.
Voor onze witte herder Marsha, die wij helaas hebben moeten laten inslapen, was dit in de maanden september tot en met februari het ultieme losloopgebied. Voor ons is het vreemd om hier weer te wandelen zonder dat ons Witje ons voor de voeten loopt en ons uitdaagt om (sneeuw)ballen te gooien.
Schoorlse duinen Het uitgestrekte duingebied van Schoorl behoort tot de mooiste van Nederland. Nergens zijn de duinen breder en hoger. Op sommige plekken zijn ze wel vijf kilometer breed. Het is klimmen en dalen over de paden. Langs vogelrijke bossen, open heide en golvende duinen. Op sommige plaatsen mag het zand zelfs stuiven. De Schoorlse Duinen zijn geliefd bij fietsers, ruiters en skaters. Maar ook de rustzoeker komt er aan zijn trekken. De duinen van Schoorl zijn een paradijs voor de natuurliefhebber. Open duinen worden afgewisseld met dichte bossen en natte vlakten. Uniek zijn de heidevelden. Die vindt u bijna nergens in de duinen. Het zand in de Schoorlse Duinen is zeer kalkarm en daardoor kan er heide groeien. Op sommige plekken, zoals in de Kerf mag het zand weer stuiven. Er ontstaan spontaan nieuwe duintjes en kuilen. Het duin ‘wandelt’ als het ware. De zandhagedis vertoeft graag in het zand. Wie geluk heeft, ziet hem zonnebaden. Bloementapijt: De Schoorlse Duinen zijn in alle seizoenen prachtig. In de winter, als de rijp op de takken ligt, is het er betoverend stil. In de lente laten de vele vogels flink van zich horen. Zoals de groene specht en de zeer zeldzame nachtzwaluw. In juni en juli staan tienduizenden dennenorchissen in bloei. Een tapijt van kleine witte orchideeën. In augustus kleurt de heide prachtig paars. En in de herfst groeien er ruim 800 soorten paddenstoelen.
In de Schoorlse Duinen zijn diverse wandelroutes uitgezet. Ook is er de mogelijkheid om met behulp van de wandelkaart een eigen wandelroute uit te stippelen. Helaas is afgelopen zomer een pyromaan actief geweest waardoor prachtige stukken natuur verloren zijn gegaan. Helaas is de pyromaan niet opgepakt. Nu maar hopen dat hij/zij komende zomer de natuur niet verder vernield. Gezien de beschikbare tijd kiezen wij dit keer voor de gele route.
Deze is 5,5 kilometer lang, start bij het bezoekerscentrum Zandspoor waar wij ook de auto parkeren (betaald parkeren) en heeft als voordeel dat deze na 3,5 km voorbij het bospaviljoen de Berenkuil komt zodat je daar een heerlijke versnapering kan nemen.
Het is koud, -4 graden geeft de thermometer in onze Nissan aan daarom hebben wij ons lekker warm ingepakt. Met thermo ondergoed onder de skipully en spijkerbroek. Tevens hebben we de Noorse Dale truien aan met windstopper, deze zijn heerlijk comfortabel en warm.
Bij de ingang van het natuurgebied bij het bezoekerscentrum is een speelbos, het is er vandaag erg rustig. Alle kinderen zijn verderop op de hellingen te vinden welke zij met de sleetjes onveilig maken.
De wandeling start direct al met een klimmetje over een duin naar boven, we moeten een paar keer aan de kant gaan staan omdat de jeugd en ook de oudere jeugd met een flinke vaart naar beneden komen. Het is te merken dat het een aantal jaren weinig gesneeuwd heeft in Noord Holland want de jeugd weet niet in alle gevallen het spoor te houden waardoor er regelmatig sleetjes in de bebossing belanden.
We wandelen door een besneeuwd landschap en ondanks dat het lekker weer is zijn er niet veel wandelaars in het bos. Bosgebied wordt regelmatig afgewisseld met open duinpannen. Ons valt wel op dat er veel meer hekwerk gespannen is dan de voorgaande jaren. Waarschijnlijk heeft dit allemaal te maken met de branden van afgelopen jaar. Het is namelijk voor de brandweer van Bergen en Schoorl erg lastig om met de brandweerauto’s in het natuurgebied te geraken. De wagens lopen namelijk regelmatig vast in het zand en daarnaast zijn de paden op sommige plaatsen te smal. Aangezien we voor de korte wandeling hebben gekozen komen we niet langs de verbrande delen.
We lopen rustig verder en komen allengs wat meer wandelaars tegen. Velen hebben net als ons de camera bij hen en maken mooie winterplaatjes. Hoeveel van deze foto’s zullen volgend jaar als kerstkaart worden gezonden aan familie en vrienden?
Na een klein uurtje komen we bij het bospaviljoen de Berenkuil aan. Deze heeft een metamorfose ondergaan. Er is aan de voorkant een afdak gebouwd een ook is deze aan de keukenzijde uitgebreid. Gelukkig is alles wel in de zelfde stijl gehouden. Ook aan de binnenkant zijn er veranderingen doorgevoerd. De knusse sfeer hebben ze gelukkig weten te behouden.
We bestellen warme chocolademelk met slagroom en appeltaart en genieten van de warmte van de openhaard. In de ochtend wordt de CV aangedaan die er voor zorgt dat de meeste kou verdwijnt. Overdag wordt de ruimte alleen verwarmd door de openhaard en de keuken. Van de pachter vernemen we dat er plannen zijn om het dak te isoleren. Alle warmte wordt nu nog naar buiten door het dak geleid. Ook worden de ramen, zodra er één stuk is vervangen door dubbele beglazing. De keuken is aangepast aan de eisen van de huidige tijd die door de warenwet is gesteld.
Helaas moet de afwas nog steeds buiten plaatsvinden. Er wordt namelijk nog heel ouderwets afgewassen met het handje. Wij pakken ons weer in om de wandeling verder af te maken en plaatsen onze bekers en bordjes op de afruimtafel.
We vervolgen onze wandeling en komen terug bij onze uitgangspositie. Er zijn meer wandelaars en sleetjes onderweg dan aan het begin van de middag. Iedereen heeft zijn boodschappen binnen en kiest ervoor om nog even te genieten van de winterse sferen. Morgen wordt er namelijk slecht weer verwacht.
