Wandeling op het voormalig eiland langs het Paard van Marken
Zaterdag 7 april 2012, vandaag krijgen wij Bart en Sandra uit Limburg op bezoek. Wij kennen hun via de Alpenfreaks. Net als wij delen zij onze interesse om te wandelen. Ondanks het mindere weer gaan we vandaag naar Marken om daar een rondwandeling te maken
Marken:
Marken (plaatselijk: Mereke) is een voormalig eiland in de Zuiderzee, tegenwoordig Markermeer, dat sinds 1957 via een dijk met het vasteland verbonden is. Het behoort tot de gemeente Waterland in de provincie Noord-Holland. Erg bekend is devuurtoren het Paard van Marken. Het water tussen Marken en het vasteland heet de Gouwzee.
Bij de watersnoodramp van 1916 kwamen op het eiland 16 mensen om het leven en werden tal van mensen dakloos.
Deze ramp gaf de stoot tot de aanleg van de Afsluitdijk en de Zuiderzeewerken. Een onderdeel daarvan was de Markerwaard, waarvan als eerste onderdeel de dijk tussen Marken en het vasteland werd aangelegd.
Op 17 oktober 1957 werd om 13.11 uur de dijk tussen het vasteland en Marken gesloten. Daarmee is Marken sindsdien geen eiland meer. Oorspronkelijk was het plan dat Marken onderdeel werd van Markerwaardpolder. Deze nieuwe polder was onderdeel van het plan van Cornelis Lely om wat nu nog Markermeer is in te polderen. Maar na de aanleg van de Flevopolder werd uiteindelijk afgezien van de aanleg van de Markerwaardpolder. Daarmee is Marken nu een schiereiland, waarbij het eilandgevoel nog duidelijk merkbaar is.
Al meer dan een eeuw is het voormalige vissersdorp een belangrijke toeristische trekpleister. De opvallende klederdracht heeft daaraan bijgedragen. Karakteristiek zijn de houten huizen op palen. Nog ouder zijn de zogenaamde werven, kunstmatige verhogingen
waarop werd gewoond. De hoofdstraat van Marken heet Kerkbuurt.
Een opmerkelijk landschapsbeeld wordt gevormd door de restanten van het Goudriaankanaal, dat tussen 1826 en 1828 werd aangelegd maar nooit in gebruik werd genomen. Het kanaal doorsneed Marken van het zuidwesten naar het noordoosten en was in 1828 al bevaarbaar. Na 1828 groeide het dicht en werd het gedempt; anno 2012 resteren voornamelijk nog enkele zijsloten. De grote parkeerplaats en de voormalige vuilstort liggen op het tracé van het kanaal.
Vanaf de dijk naar Marken lopen er asfaltwegen naar de Minneweg, in het noordoosten, en naar de vuurtoren, in het oosten van Marken. Echter, zonder vergunning is Marken met de auto alleen tot het parkeerterrein te berijden.
We hebben op het internet een rondwandeling gevonden welke ons over het schiereiland leid en langs het Paard van Marken stuurt.
Het Paard van Marken is de fotogenieke vuurtoren. alleen al hiervoor zou men naar het eiland afreizen.
Paard van Marken :
Al in 1700 stookte men op de punt van Marken een kolenvuur om schepen op de Zuiderzee van en naar Amsterdam de weg te wijzen.
In 1839 werd de oude toren vervangen door de huidige vuurtoren. Vanwege zijn karakteristieke vorm werd deze al snel het Paard van Marken genoemd. De vuurtoren is ontworpen door J. Valk en staat op de oostelijke punt van het eiland.
De toren heeft een hoogte van 16 meter en een lichtbereik van 16,7 km.
In 1814 kreeg de toren een mistbel. In 1919 is de mistbel vervangen door een misthoorn.
Regelmatig heeft de vuurtoren last van kruiend ijs. In 1971 was dit zo erg dat de toren enkele centimeters van zijn plaats werd geduwd. Momenteel wordt de vuurtoren bewoond. Sinds 1970 bezit de toren de status rijksmonument.
Op de eerste zondag van de maand kun je tussen 12 en 16 uur het terrein op en een kleine expositie bekijken.
Indrukwekkend is om te zien hoe hoog het kruiend ijs tijdens een strenge winter tegen de vuurtoren opkruipt. De houten luiken van
het huis moeten dan permanent dicht om te voorkomen dat het ijs de ruiten naar binnen drukt.
Links van ons ligt het Markermeer. Er staat een straf windje hier, en we lopen snel weer verder.
Indrukwekkende wolkenpartijen.
We komen weer in de bewoonde wereld terecht, de Rozenwerf. Dit is een van de Marker werven, op een verhoging gebouwde woonbuurten waarop bewoners vroeger doorgaans veilig waren voor overstromingen. De huizen staan dicht op elkaar,
wat beschutting biedt tegen koude en wind.
Informatie over de wandeling:
Begin- en eindpunt: Parkeerplaats bij de ingang van het dorp
Lengte: 7 km
Tijdsduur: 1,5-2 uur (inclusief pauzes)
Horeca: De beste plek om te gaan zitten zijn de restaurants in de haven. Daar heb je een mooi uitzicht op de havenkolk en de Gouwzee.
Download hier de beschrijving van de wandeling.