Bezoek Ereveld en wandeling van 8,9 kilometer naar de waterval
We staan al een aantal jaren met een voorseizoen plaats op de Veluwe maar waren nog nooit in Loenen bij de waterval en op het ereveld. Tijd om deze dit jaar eens van de bucketlist af te halen.
We fietsen vanaf de camping naar het Nationaal Ereveld in Loenen. We willen eerst het Ereveld bezichtigen en daarna een wandeling maken naar de beroemde waterval van Loenen.
Nationaal Ereveld Loenen is een erebegraafplaats gelegen in Loenen nabij Apeldoorn, die op 21 maart 1949 in gebruik werd genomen en op 18 oktober 1949 door prinses Wilhelmina officieel werd geopend. Er liggen bijna 4000 Nederlandse oorlogsslachtoffers.
Sinds de jaren tachtig is het ereveld niet alleen meer een rustplaats voor gesneuvelde soldaten uit de Tweede Wereldoorlog. Ook militairen die zijn omgekomen tijdens VN-missies kunnen hier begraven worden, of zelfs later herbegraven. De Nederlandse overheid is momenteel bezig om soldaten die in ‘vijandelijke’ bodem een veldgraf hebben gekregen te herbegraven op het ereveld.
Op het ereveld liggen niet alleen militairen, maar ook veel verzetsstrijders, politieke gevangenen, Engelandvaarders en slachtoffers van gedwongen tewerkstelling (Arbeitseinsatz) in nazi-Duitsland.
Centraal op dit ereveld bevindt zich een kapel. In deze kapel staat een eikenhouten schrijn met 42 gedenkboeken. In deze boeken staan de namen van circa 125.000 Nederlandse oorlogsslachtoffers waarvan de graflocatie niet bekend of niet aanwijsbaar is. Op deze manier worden deze personen toch herdacht. De opzichter van het ereveld slaat iedere dag een pagina van een boek om.
Aan de wand van de kapel hangt een bord met de namen van de Engelandvaarders die zijn omgekomen. Velen van hen stierven onderweg en hebben een zeemansgraf gekregen.
De inrichting van het ereveld is zeer kenmerkend. De graven liggen in rijen langs paden die slingeren door een bosgebied met een totale oppervlakte van 17 hectare. Ook zijn er geen rechtopstaande stenen of kruisen te vinden. Elk graf heeft een liggende witte steen van uniform formaat en achter iedere steen staat voor zover bekend de geschiedenis van de overleden persoon.
Volgens onze navigatie konden we aan het einde van het Ereveld het wandelpad naar de waterval inslaan. Echter worden we gestuit door een hekwerk welke op slot is. Er zit niets anders op om terug te gaan naar de ingang van het Ereveld en daar vandaan onze wandeling te starten.
Na wat gesputter van ons navigatiesysteem welke ons een lus laat lopen komen we op het wandel en fietspad richting de waterval.
De gehele route wandelen we langs de sprengen. Voor de economische ontwikkeling van Apeldoorn werd in 1825 het Apeldoorns Kanaal gegraven. Om de toevoer van water in het kanaal veilig te stellen, werden in de bossen van het Schalter kunstmatige beekjes (sprengen) aangelegd. Zo’n spreng ontspringt uit een kunstmatig aangelegde bron waaruit grondwater omhoog borrelt.
De Vrijenbergspreng en de Veldhuizerspreng zijn de grootste sprengen in het gebied. Beide zijn ongeveer 6 kilometer lang en door de vele zijsprengen wordt er geleidelijk een brede beek gevormd. Wij worden begeleid door de Vrijenbergspreng.
We komen aan bij de Loenense Waterval. Net op het moment dat wij deze op onze gemak willen bekijken worden we overvallen door een plensbui.
Omdat het hoogteverschil in de Vrijenbergspreng nogal fors was, werd een waterval met trappen aangelegd. Het totale verval is zo’n 15 meter. Bij zo’n verloop verwacht je natuurlijk volop spektakel, maar de werkelijkheid is iets anders. De Loenense waterval is weliswaar een heuse waterval, maar dan op z’n Nederlands!
We wachten onder de bomen de bui af en gelukkig wordt het na 20 minuten weer droog.
De terugweg is bijna gelijk aan de heenweg. Het verschil is dat we dit keer niet over het fietspad wandelen maar over het bospad.
We komen terug bij ons uitgangspunt het Ereveld en nemen de fiets terug naar Hoenderloo
Er hoeft vanavond niet gekookt te worden, Jan en Paula trakteren ons en zwager en schoonzus, Ton en Anneke op een maaltijd in ’t Pannekoekhuis in Hoenderloo.
Helaas kunnen we door de Covid-19 maatregelen niet met elkaar aan een tafel zitten maar de pannenkoek smaakt er niet minder om.
Ons voorseizoen zit er bijna op. Morgen nog één dagje en dan gaan we zaterdag weer naar huis. Jan en Paula en Ton en Anneke sluiten morgen hun vakantie af. We kijken opnieuw ondanks Corona toch weer terug op een geslaagd voorseizoen.