Wandeling rondom Vijlen
De Alpenfreaks is een groep liefhebbers van de Alpenlanden die op een website met elkaar ervaringen uitwisselen en uit deze virtuele contacten zijn ook echte vriendschappen ontstaan. Ook werden er jaarlijks twee wandelingen georganiseerd. Een keer in het voorjaar en een keer in het najaar.
Een aantal freaks gaat ivm de afstand of vanwege de gezelligheid een heel weekend. Ook wij hebben er deze keer voor gekozen vanwege de afstand en omdat het altijd bere gezellig is om een heel weekend van te maken. We vertrekken op vrijdagochtend en arriveren rond lunchtijd op ons logeer adres Herberg de Oude Holset in Lemiers.
Wij zijn niet de eerste die er arriveren. Ruud, Mien en Yolanda de organisators van de wandeling zijn al een dag eerder gearriveerd. Cees de man van Yolanda die ook betrokken is bij de organisatie zal in de loop van de dag / avond arriveren net als een aantal andere freaks die er een heel weekend van maken. Wij lunchen in de Oude Herberg en maken ’s middags met Ruud en Yolanda een kleine wandeling. Het is snijdend koud en we pakken ons dan ook goed in. De bedoeling was dat het een lentewandeling zou worden maar de weergoden hadden iets anders voor ons in petto.
We wandelen door de mooie omgeving, helaas is het bewolkt wat de vergezichten niet bevorderd
We blijken toch de juiste route gekozen te hebben, in de verte zien we de kerk van Holset en de oude Herberg liggen. Na een heerlijke wandeling komen we voldaan terug in de Oude Herberg. De andere freaks zijn in middels gearriveerd. We eten gezamenlijk en praten ’s avonds onder het genot van een hapje en een drankje over onze gezamenlijke passie de Alpen.
Uiteraard komen ook andere onderwerpen aan de orde. Het is een geslaagde avond en voor we het weten is het tijd om te gaan slapen.
We worden ’s morgens wakker, zagen we het gisteravond al licht sneeuwen als we uit het slaapkamerraam kijken is de omgeving wit. Het wordt vandaag een echte winterwandeling ipv een lente tocht.
Na het ontbijt gaat het gezelschap van start. Natuurlijk worden er door de diverse fotografen een groepsfoto gemaakt.
De wandeling start direct bij de Oude Herberg en gaat de hele dag duren. Wanneer we vertrekken krijgt een ieder van Mien een mondvoorraad en drankje mee voor onderweg. De organisatie heeft het weer super geregeld. Niet alleen de wandeling is goed uitgezet maar ook de inwendige mens en de pleisterplaatsen zijn goed verzorgd.
Ondanks de koude is het plezierig om te wandelen. Iedereen is er op gekleed en het gezelschap is zo groot dat je zeker een gesprekspartner vindt.
Het gezelschap gaat als een lang gerekt lint door het landschap bij de kruising wordt telkens gewacht zodat men niet verkeerd loopt.
Onderweg komen we in een tuin een beeld tegen. Het lijkt een beetje op een bekende Nederlandse cabaretier. Jullie mogen zelf invullen wie ik bedoel 🙂
Voor we er erg in hebben arriveren we bij hotel herberg Proeverij de Smidse. Hier gaan we aan een Limburgs vlaaien buffet. Bij deze koude temperaturen gaan de koffie, thee en warme chocolade er wel in. Ook de vlaaien zijn van superieure kwaliteit. Het zal je dan niet verbazen dat er geen kruimel over blijft.
Met een goed gevulde maag vervolgen wij de wandeling. door het prachtige Limburgse landschap. De route voert ons langs de Heimansgroeve.
Heimansgroeve: is een voormalige steengroeve in het zuiden van Nederland, ten noordwesten van Cottessen. Hij is genoemd naar de natuuronderzoeker Eli Heimans. Dit is de enige locatie in Nederland waar gesteente uit het Carboon aan de oppervlakte komt. De groeve ligt in een helling van een door de Geul uitgeslepen dal. Hier bevindt zich leisteen en kolenzandsteen van de Formatie van Epen, die meer dan 270 miljoen jaar oud is, uit het tijdperk Namurien (onderdeel van het Carboon). Aanvankelijk werd er in de groeve gesteente gewonnen voor het verharden van wegen. In een zijwand werd later een gat gemaakt in de hoop er steenkool aan te treffen. In deze zogenaamde steenkoolgrot ontdekte Eli Heimans in 1910 fossielen. Hij beschreef de plek in zijn boek In het Krijtland (1911). In 1936 werd de groeve onder leiding van de geoloog Willem Jongmans vergroot om geologisch onderzoek te kunnen verrichten. Tegenwoordig is de Heimansgroeve niet meer in gebruik. De groeve is een geologisch monument dat wordt beheerd door de Stichting Het Limburgs Landschap. Omdat het gesteente hier erg hard is heeft het KNMI onder de groeve een seismologisch meetstation opgesteld om aardbevingen te registreren. Bron: Wikipedia
Hier de keuze om boven langs te klimmen of de gemakkelijke weg onder langs te nemen. Uiteraard kiezen de meeste voor het klimmetje, we zijn tenslotte Alpenfreaks.
Vanaf de Heimansgroeve gaat het naar Nederlandse enige berghut, het Hijgend Hert. Hier krijgen we een heerlijke kop soep en een broodje. Maar uiteraard moet eerst geklommen worden. Om ieder te verwarmen en op te krikken voor het laatste stukje staat Mien halverwege nog klaar met een versnapering in de vorm van een hartversterkertje een echte Schrobbelaar.
Inmiddels komt het zonnetje door de wolken piepen en van binnen en buiten verwarmd klimmen we het laatste stukje door tot aan het Hijgend Hert.
In het Hijgend Hert schenken ze 6 verschillende soorten bier van het vat en wel 40 soorten uit de fles.
Het boscafé is 365 dagen per jaar open en is een bezoek waard. Voor meer informatie www.boscafe.nl
Het duurt een tijdje eer het hele gezelschap van een broodje en een kop soep voorzien is. Ook wil iedereen natuurlijk proeven van het heerlijke bier wat hier getapt wordt.
Het donkere hertje, specialiteit van het boscafé, is een aanrader. Sommige van ons drinken er zelfs meer dan één.
Logischerwijs gaat het laatste stuk vanaf Neerlands enige berghut terug naar ons uitgangspunt Holset bergafwaarts.
Het zonnetje is inmiddels tevoorschijn gekomen maar ondanks dat is de gevoelstemperatuur nog steeds koud.
Toch verveeld het wandelen niet, de omgeving en de uitzichten nodigen uit tot meerdere bezoeken aan dit Nederlandse berggebied.
Moe maar voldaan komen we terug op ons uitgangspunt. Nu valt ons pas het gebouw in Holset op met de protserige beeldhouwwerken. We zijn er al een paar keer langs gelopen maar schijnbaar let je niet altijd op de details.
We brengen nog een gezellige avond door met de Alpenfreaks en alleen een select groepje blijft over tot de zondag. Op zondagochtend na het ontbijt gaan we met deel van het gezelschap wat over is nog koffiedrinken op het drielandenpunt in Vaals. Ondanks het koude weer zijn er opnieuw veel mensen op pad.
Op het Drielandenpunt nemen we afscheid van elkaar en gaat ieder zijn eigen weg. Een heerlijk ontspannen weekend zit er op. Ruud, Mien, Yolanda en Cees bedankt voor de uitstekende organisatie jullie zijn toppers. Alle anderen bedankt voor jullie aangename gezelschap.
