Rondrit vanuit Alkmaar
We parkeren de auto aan de rand van Alkmaar op een industrieterrein. De route komt van fietsnetwerk en de parkeerplaats werd als een van de beginopties aangegeven. Gunstig gelegen omdat we zo door het polderlandschap naar Bergen kunnen fietsen.
Bergen is van origine een kunstenaarsdorp. De ligging van het dorp, omringd door bos, duin en zee, inspireerde veel schilders, schrijvers en architecten.
Het centrum van Bergen, met als centraal middelpunt de eeuwenoude ruïnekerk, ademt gezelligheid uit. Al in 1094 stond er een eenvoudige kapel in Bergen, die kort daarna moet zijn vervangen door een eerste stenen kerkje. In de 14de en 15de eeuw verrees een grote dorpskerk in gotische stijl met een hoge toren en een rijk interieur.
Vanaf Bergen gaat het richting de Schoorlse duinen. We komen langs villa Duynstaete. Je verwacht dat dit een gebouw is uit de vorige eeuw maar het werd gebouwd in 2004 en opgeleverd in 2005. Emmy haar hart gaat open. De Annabellen bloeien volop. Deze hadden wij vroeger in de tuin bij ons vorige huis. Het was een eyecatcher in de straat. Jaarlijks kwam bij ons door de straat de rolstoelvierdaagse, georganiseerd door vrijwilligers van het verzorgingshuis bij ons in de buurt. Emmy zorgde er dan voor dat iedereen die aan de tocht deelnam een bloem mee kon nemen naar huis.
Via de Schoorlse duinen gaat het door het bos naar Schoorl aan zee.
We komen langs bospaviljoen de Berenkuil. Een uitspanning midden in het Schoorlse bos. Het is er ontzettend druk. Wij kiezen ervoor om later aan zee te pauzeren. In het verleden gingen we in Schoorl regelmatig wandelen in het voor- en najaar. We kozen dan altijd om even bij de Berenkuil iets te drinken. Honden zijn echter in het restaurant niet toegestaan. Ook wordt er niet bediend, je moet je drinken en eten ophalen bij het buffet in het restaurant. Voor degene die een wandeling willen maken in de duinen en het strand van Schoorl, je kan de auto tegen betaling parkeren bij het Buitencentrum. Als het mooi weer is zorg dan dat je er vroeg bij bent anders is er geen plek.
Door de Schoorlse duinen rijden we richting de zee.
De Schoorlse Duinen zijn een duingebied gelegen ten westen van Schoorl in Noord-Holland. Het zijn de hoogste (55,4 meter) en breedste (5 kilometer) duinen van Nederland.
Eind 20e eeuw gingen natuurbeschermers en duinbeheerders op zoek naar alternatieve vormen van duinbeheer, met meer ruimte voor de natuur. In 1997 zijn in de Kerf maatregelen genomen om zand, wind en water weer vrij spel te geven in de Schoorlse Duinen. Daarbij werd ook een gat gegraven in de eerste duinenrij, zodat bij gunstige storm het zeewater in de achterliggende duinvallei kan stromen.
Afgelopen jaren heeft de natuur razendsnel van de nieuwe situatie geprofiteerd. Veel bijzondere planten (zoals zilt torkruid, strandbiet en gewortelde champignonzwam) en dieren (onder andere de bontbekplevier en de rugstreeppad) hebben zich in het gebied gevestigd.
Daarnaast heeft het samenspel van stuivend zand en zeewater een fascinerend landschap opgeleverd waarvan talloze mensen jaarlijks genieten.
We pauzeren bij strandpaviljoen paal 29. Het paviljoen is alleen op de fiets of lopend te bereiken. Voor een fietsenstalling direct bij het fietspad en paviljoen is gezorgd. Het paviljoen is zeker een aanrader voor een stop.
Over de dijk met links de zee en rechts het polderlandschap fietsen we richting Petten.
Net voor Petten is het keerpunt van deze tocht. Door de polder gaat het richting Groet.
De route gaat verder over autoluwe wegen en fietspaden.
We rijden in Groet en komen langs het witte kerkje. Het Witte Kerkje is de oude Nederlands Hervormde kerk in het dorp. Groet ligt in de gemeente Bergen in Noord-Holland. De kerk, die op een terp staat, is eenbeukig en heeft een tongewelf. De kerktoren, met een achthoekige spits, is van hout. In de zomer worden er speciaal voor de Duits sprekende toeristen kerkdiensten in de Duitse taal gehouden.
Na een heerlijke lunch bij de Griek in Schoorl, de enige waar wij een plekje op het terras konden vinden, gaan we verder naar Schoorldam. Hier passeren we de brug over het Noord Hollands kanaal.
Over de Westfriesedijk en Wagenweg komen we in het Recratiegebied Geestmerambacht aan. Voor ons een bekende plek, omdat we hier in het verleden speurtraining hebben gedaan met Xela, onze Bayerische Gebirgsschweisshond. Het weer is nu heel anders dan dat wij vaak meemaakten. In de zomer werd niet getraind. Vanaf oktober tot eind mei waren de trainingen, dus regelmatig moesten we door natte bossages lopen.
We komen langsis het diepe meer De Zomerdel dat zo’n vijftig jaar geleden ontstond. Er was veel zand nodig voor de stadsuitbreiding van Alkmaar en op deze plek werd dat tot tientallen meters diep weggezogen. Voordien lag hier het ‘Rijk der duizend eilanden’, een tuinbouwgebied dat in anderhalve eeuw tijd veranderde van weidegrond in een doolhof van eilandjes die gebruikt werden voor tuinbouw. De oogst werd met schuiten vervoerd en uiteindelijk naar de veiling in Broek op Langedijk gevaren.
Via Koedijk met de bijzondere kerktoren welke tegenwoordig bij een uitvaartcentrum hoort komen we aan de rand van Alkmaar waar onze fietstocht eindigt.