Italië wandeling vanaf de Kronplatz

Afdaling vanaf 2275 meter naar Geiselberg 1350 meter

Volgens de weersvooruitzichten moeten we vandaag benutten om de bergen in te gaan. De komende week wordt er helaas regen verwacht met sneeuw in de bergen. Dat het weer zo’n grote invloed zou hebben op onze activiteiten in de vakantie konden we vandaag nog niet vermoeden. Maar dat lezen jullie in de volgende verslagen. Omdat we vlakbij het station op de camping staan en gratis openbaar vervoer hebben stappen we in de trein naar Percha (Italiaans Perca) om daar de kabelbaan te nemen die ons naar de Kronplatz (Italiaans Plan de Corones) brengt. Wanneer we uit de trein stappen is het dalstation van de kabelbaan op het perron van het station gevestigd. Dit is bewust zodat de wintersporters de auto laten staan en met de trein naar de skipistes gaan.

De kabelbaan brengt ons naar 2275 meter, dit kan niet missen omdat het duidelijk aangegeven staat. We waren hier in 2018 een keer skiën (verslag). We kunnen je verzekeren in de zomer ziet het er heel anders uit.

Boven op de Kronplatz is het druk. Er zijn veel toeristen die naar boven gaan voor het uitzicht en een bezoek aan één van de twee musea die zich op de berg bevinden. Één van de zes Messner Mountain Museums en het Lumen fotografie museum.

Wij laten de musea links liggen en zoeken een terras op om te starten met een cappuccino.

Na de cappuccino kijken we waar onze route start, de diverse routes staan goed aangegeven.

Het uitzicht vanaf de Kronplatz is de moeite waard, je kan 360 graden rondom kijken.

Naast een wandeling richting de diverse plaatsen in de dalen kan je ook een rondwandeling op de Kronplatz maken.

Wij kiezen voor de wandeling naar Olang (Italiaans Valdaora). Volgens de routeborden is er een route van 2,5 en één van 3,5 uur.

De bedoeling is om de route van 2,5 uur te wandelen maar dit zou later anders uitpakken.

We laten de top achter ons en beginnen aan onze afdaling.

We komen langs de skyscraper. Waaghalzen kunnen hier de ultieme adrenaline kick beleven. Aan een grote schommel zweef je hoog boven de bergen.

Het moet een prachtige ervaring zijn om zo te zweven een combi tussen schommelen en paragliden. Wij kijken toe maar wagen ons er niet aan.

We komen aan bij een uitkijkpunt waar een kruis geplaatst is. Hier een prachtig zicht op het dal.

We zien Bruneck en een aantal dorpjes in het dal liggen.


We genieten van het uitzicht voordat we verder gaan met de wandeling.

Ondertussen is het frisser geworden en lijkt zich een voorbode van de weer omslag aan te kondigen.

Het begint te regenen en het is noodzakelijk om de regenjacks aan te trekken.

Doordat we in het bos lopen worden we gelukkig niet zo nat. Het buitje is gelukkig van korte duur. Een half uur later is het weer droog en schijnt de zon. Wel worden we geconfronteerd met een ander probleem, we zien geen route kenmerken meer. Op goed geluk volgen we een spoor over een grasveld wat uitkomt bij de Moosbichlalm. Hier willen we lunchen maar helaas is de hut gesloten.

We wandelen verder en even later komen we bij hotel Olangerhof aan.

Het hotel heeft een luxe uitstraling. We hopen hier een klein hapje te kunnen eten maar zien het somber in omdat deze hotels meestal alleen serveren voor de huisgasten.

We gaan naar binnen en we hebben geluk er kan een hapje gegeten worden. We zijn de enige gasten en de keuze op de kaart is beperkt. Maar de hoofdzaak is dat we onze maag kunnen vullen. We hebben gerekend dat we ergens een hapje konden eten dus de mondvoorraad die in de rugzakken zit is niet voldoende om daar een maaltijd aan te hebben.

Tot onze verbazing spreken de dames aan de receptie en de ober geen Duits. In deze streek wordt normaal gesproken zowel Italiaans als Duits gesproken. De ober spreekt gelukkig wel Engels zodat hij begrijpt wat we willen bestellen.

Na de lunch gaat de wandeling verder. We komen bij een splitsing aan. Hier geven de routebordjes voor Olang diverse richtingen aan. We zien wat lokale arbeiders staan, we vragen de mannen om advies, die adviseren ons om de asfaltweg te volgen omdat deze minder steil is.

Inmiddels is de zon weer tevoorschijn gekomen en loopt de temperatuur weer snel op.

Via een serpentine weg wandelen we richting dal. We krijgen een blik op de Olanger stausee. Het stuwmeer (ook wel Welsberger Stausee , Welsberger See of Olanger See , Italiaans Lago di Valdaora ). Het damt de rivier de Rienz af op een hoogte van maximaal 1055  meter en beslaat een oppervlakte van maximaal 44 hectare. Het stuwmeer wordt gebruikt om energie op te wekken. Naast het water uit het stuwmeer gebruikt de bijbehorende waterkrachtcentrale Bruneck-Olang ook water uit de zijrivieren van Rienz Antholzer Bach , Brunstbach , Furkelbach en Wielenbach . Het systeem werd tussen 1957 en 1959 door Montecatini gebouwd en de valleibodem kwam onder water te staan. Sinds 2008 wordt waterkracht gebruikt om elektriciteit op te wekken door het Zuid-Tiroolse energiebedrijf Alperia . Gisteren tijdens onze treinreis hebben we al gezien dat het stuwmeer niet zoveel water bevat als in juni toen we hier langs fietste op weg naar Riva del Garda (zie verslag)


Wanneer we zo het dal in kijken hebben we nog heel wat hoogtemeters te gaan voordat we in het dal in Olang zijn.

Hier blijven staan is geen optie dus wandelen vol goede moed verder. De temperatuur is inmiddels weer opgelopen naar rond de 24 graden. In de zon en op een asfaltweg maken het een warme aangelegenheid. We komen aan in Geiselberg, dit is één van de kernen van Olang. Hier nemen we de bus nemen naar het station van de Pustertalbahn.

Vanaf het station Olang – Antholz gaan we met de trein terug naar Sankt Lorenzen. We hebben mazzel 10 minuten nadat we uit de bus stapten komt de trein. Een heerlijke dag is voorbij.

Volgende pagina zomervakantie 2024