Weekend naar Oostenrijk voor het afscheidsconcert van de Schürzenjäger
Juli 2007 reizen we af naar Oostenrijk om in het Zillertal het allerlaatste concert bij te wonen van de Schürzenjäger. De band houd op te bestaan en geeft hun allerlaatste concert op zaterdag 21 juli in de plaats waar het allemaal ooit begon in Finkenberg. Wij waren erbij en het was naast schitterend weer een fantastische belevenis. (Noot, inmiddels heeft de band een herstart gemaakt in een andere samenstelling. Twee artiesten uit de oude band hebben het initiatief genomen)
Het concert is op zaterdag 21 juli wij vertrekken donderdag de 19e en reizen op maandag weer teug. Een duur weekend maar zo’n afscheidsconcert maak je maar één keer mee.
Heenreis met de City Night Line Pollux
Vandaag is het dan zover. Vanavond reizen we af naar Oostenrijk om in het Zillertal het allerlaatste concert bij te wonen van de Schürzenjäger. De band houd op te bestaan en geeft zaterdagavond een openluchtconcert in de plaats waar het allemaal begon in Finkenberg. Om in de stemming te komen staat de DVD 30 Wilde Jahren te draaien. We reizen dit keer met de trein ipv met eigen vervoer. Voor een weekend willen we niet 2000 kilometer afleggen en kiezen voor comfort.
We vertrekken ruimschoots op tijd van huis om met de bus vanuit Purmerend naar Amsterdam te vertrekken. We willen op het centraal station in het restaurant nog een warme maaltijd nemen voordat we in de trein stappen.
Ruim op tijd zijn we op het station en eten een hapje. Het eten is goed maar voor het bedrag dat we neertellen eten we in Oostenrijk met drie personen ipv met zijn tweeën. Tijdig zijn we op het perron waar citynightliner 319 voor komt rijden.
We hebben een slaapwagen geboekt. De keren dat we met de nachttrein reizen zijn we de ruime Duitse slaapwagens gewend. Wat een teleurstelling dit keer, we wanen ons op een boot. Het is zo klein dat wanneer de één staat de ander op bed moet liggen. De Zwitserse conductrice had om 20.30 de bedden al opgemaakt en zitten was niet meer mogelijk. We zijn nog even het restauratierijtuig ingedoken maar aangezien dit blauw stond van de rook daar weer snel vertrokken.
Wanneer we gaan slapen heeft de trein al 45 minuten vertraging, morgenochtend in München hebben we 16 minuten overstaptijd als we dat maar gaan redden. Enfin we zullen zien.
Aankomst in het Zillertal
Om 5.45 uur worden we volgens afspraak door de conductrice gewekt. Zij moet in twee wagons het ontbijt verzorgen dus is behoorlijk druk bezig. De trein heeft in de loop van de nacht de vertraging ingelopen dus we houden de krappe overstaptijd van 14 minuten over. Gelukkig hoeven we maar van spoor 11 naar spoor 13 dus stevig wandelend zitten we net in de trein als deze vertrekt.
Onder het genot van een kop cappuccino en het zicht op de eerste bergen vliegen de anderhalf uur reistijd naar Jenbach om. Daar stappen we over op de Zillertalbahn die ons in een goed uur naar Mayrhofen brengt.
Aangezien we drie weken geleden gekeken hebben waar het hotel ligt lopen we in tien minuten van het station naar het hotel. Onze kamer is nog niet gereed maar we kunnen wel de bagage neer zetten. Aangezien de temperatuur inmiddels richting de 30 graden Celsius gaat kleden we ons om naar wat luchtigere kledij en een rondje dorp te kuieren.
Bij de conditorei word het koffiegehalte op peil gebracht en nadat we gecontroleerd hebben of alles nog in orde is in het dorp gaan we naar het station om een fiets te huren. Voordeel van het huren van een fiets bij de Zillertalbahn is de mogelijkheid om hem bij ieder station weer in te leveren. Vol goede moed rijden we richting Zell am Ziller. hier strijken we, het kan ook haast niet anders, neer bij de beste conditorei van het Zillertal om heerlijk te lunchen met als toetje een heerlijk ijsje.
We fietsen verder richting Kaltenbach. Ondertussen is het zo warm geworden (ruim 35 graden) dat we geen zuchtje wind meer vangen en de puf om te fietsen minder word. In Kaltenbach stappen we op het treintje om ons voor de tweede keer die dag naar Mayrhofen te laten vervoeren. De rest van de dag brengen we luierend op de kamer door. De avondmaaltijd word genuttigd in hotel Zillertalerhof. Gezellig kletsend met de Engelse tafelburen is de avond zo voorbij. We duiken bijtijds in bed want het is een lange dag geweest
Concertdag, de grootste band van de Alpenlanden neemt afscheid
21 juli 2007
Vandaag is de dag van het concert. Vanuit onze hotelkamer kijken we precies op de toegangsweg van Mayrhofen. Wanneer we om half acht opstaan zien we zover we kijken auto’s in de rij staan om op het dorp binnen te komen. Bij het ontbijt horen we van Anita de beheerster van het hotel dat alle kamers vol geboekt zijn, de camping vol is en er drie noodcampings op het weiland geregeld zijn. Men verwacht rond de 60.000 man. We starten de ochtend met een rondje door het dorp en drinken natuurlijk koffie bij de conditorei.
Vanaf 13.00 uur is het concertterrein open. Het voorprogramma begint om 15.00 uur en de Schürzenjäger spelen om 20.00 uur. Wij besluiten nog even lekker te luieren op het balkon van ons hotel. Eten op de kamer nog een lekker broodje. Omdat het behoorlijk warm is nemen we ook nog een bad. Fris en opgetogen gaan we om 15.30 uur naar het station waar vandaan de shuttlebussen naar Finkenberg vertrekken.
Op het station is het een drukte van jewelste, er arriveert net weer een trein maar de beloofde bussen komen maar mondjes maat. We kijken dit eens aan en schatten in dat het nog wel 2 uur kan duren voordat we eindelijk aan de beurt zijn om in te stappen. Emmy ziet dat er ook taxi’s af en aanrijden en roept de eerstvolgende is voor ons want ik ga hier geen wortel staan schieten. Met behulp van wat ellebogen zitten we inderdaad in de eerstvolgende taxi samen met nog zes andere fans. Voor € 2,50 per persoon staan we vijftien minuten later boven in Finkenberg. Onderweg zien we fans naar boven marcheren en massa’s wachtende op de diverse bushaltes. Onderaan in het dorp worden we afgezet. Waarna we met de rest van de fans naar het concertterrein wandelen.
Bij een van de twee ingangen aangekomen wachten we in de rij tot we onze toegangskaarten kunnen tonen aan de beveiliging. Ook wordt de rugzak gecontroleerd en moeten we tot onze verbazing onze Sigg flessen inleveren. Wij ageren hier tegen en zeggen dat we niets hebben gelezen op de site dat deze flessen niet op het concertterrein mochten. We praten tegen brugman en moeten de flessen achterlaten. Echter slim als we zijn gaan we ze eerst leegdrinken nee geen alcohol maar fris Tirools kraanwater. Terwijl wij de flessen leegdrinken let de beveiliging niet meer op ons en worden de flessen alsnog onderin de rugzak geladen en gaan we verder op weg om tussen de mensenmassa een plekje te vinden. Halverwege de alm zien we een mooi plekje voor twee personen en “wurmen” ons tussen de overige fans welke hier al langer zijn. En dan begint het lange wachten op waarvoor we gekomen zijn. Het voorprogramma kan ons niet bekoren. Behalve de laatste band welke wat sfeer op het terrein brengt. Maar vervelen doen we ons niet er is genoeg om ons heen te zien en de zon schijnt. En dan is het 20:00 uur.
Een presentator meldt de komst van de band aan waar het allemaal om te doen is, de Schürzenjägers, maar eerst landt er nog een parasailer.
Begonnen wordt er met Glorie Glorie Haleluja. Waarna er gedurende 5 kwartier allerlei oude maar vooral voor ons onbekende nieuwe nummers werden gespeeld. Hierna werd er een pauze ingelast van 30 minuten.
Deze pauze werd uiteindelijk bijna opgerekt tot een uur omdat de Schürzenjäger werden geëerd met een onderscheiding van het land Tirol
Na de huldiging gaat het concert verder met wederom oude bekende nummers maar ook weer onbekende nummers. Dit werd door een gedeelte van de fans maar matig gewaardeerd en het terrein wordt vroegtijdig verlaten. Wij blijven staan tot het laatste nummer en tijdens het laatste nummer verlaten wij het concertterrein.
Het vuurwerk wat het slotstuk is kunnen wij ook vanaf de weg zien en we willen voor de mensen massa uit over de weg naar Mayrhofen lopen.
Alle fans moeten namelijk wandelend naar beneden. Een wandeling van ongeveer 45 minuten. Er kan bij het begin van het dorp Mayrhofen op een pendelbus naar het station gestapt worden.
Wij wandelen door het dorp naar ons hotel toe. Op de thermometer in Mayrhofen wordt nog een temperatuur van 23 graden gemeld. En dit om 01:30. Wij hebben dit in alle jaren nog niet meegemaakt. Zowel de temperatuur als een fantastisch concert. Hoewel wij net als de andere fans graag wat meer oud werk hadden willen horen. Om 02:00 uur liggen we gestrekt in ons bed.
Bezoek aan Heiko en Juliette
zondag 22 juli 2007
We zijn nog net op tijd voor het ontbijt deze ochtend. Men kan ontbijten van 07.30 tot 09.30. Klokslag half tien schuiven wij aan tafel. Het hele pension zit vol met fans dus er word uitgebreid nagepraat over het concert van gisteravond. De beheerster van het pension komt naar ons toe met het verzoek of wij van kamer willen wisselen omdat haar dit beter uit komt. Wij hebben er niet zoveel zin in omdat we dan de spullen bij elkaar moeten zoeken, maar voldoen toch aan haar verzoek. We krijgen een kamer op de boven ons liggende verdieping, achteraf geen slechte ruil, de kamer is veel groter en luxueuzer ingericht. Iets om te onthouden als we ooit nog een keer in de winter hier terug keren.
We bezoeken uiteraard de conditorei voor een kop koffie en gaan na koffie richting Finkenberg. Niet om te kijken naar de puinhoop die achtergebleven is maar om op bezoek te gaan bij Heiko. Heiko hebben we via het Alpenfreaksforum leren kennen en heeft ons uitgenodigd om de ervaringen over het concert te delen.
We worden hartelijk ontvangen door Heiko en zijn vrouw Juliette die sinds kort hier wonen en ook appartementen verhuren. Zij hebben hun droom, wonen en werken in Oostenrijk waar gemaakt. En in plaats van het uurtje dat we dachten bij hen door te brengen word het een hele middag.
Onze geplande wandeling gaat niet door maar dat vinden wij helemaal niet erg. Wij voelen ons zo op ons gemak bij Heiko en Juliette dat er een nieuwe afspraak gemaakt word voor augustus als wij weer in het Zillertal zijn. Samen met hun lopen we op ons gemak naar Mayrhofen terug. Aan de rand van het centrum nemen we hartelijk afscheid van elkaar. Wij gaan richting het avondeten en zij richting huis terug. Na het avondeten gaan we terug naar ons hotel. De vermoeidheid speelt ons parten en we duiken vroeg in bed.
Terugreis
maandag 23 juli 2007
We vertrekken om 09.30 uit Mayrhofen met de Zillertalbahn. Na een overstap te Jenbach en München zitten we in de ICE welke een topsnelheid van 300 kilometer per uur haalt. Gedurende de treinreis mijmeren we al weer over Tirol en onze volgende vakantie in het Zillertal. Vele plannen worden weer gemaakt voor de reis die 18 augustus begint. Moe en voldaan stappen om 20.45 uur onze woning binnen. Een onvergetelijk weekend zit er op.