- Heenreis
- Nassfelderache
- Wasserfallweg Badgastein
- Stubnerkogel en Stubneralm
- Fulseck de huisberg van Dorfgastein
- Gasteinerhöhenweg
- Reisdag naar het Zillertal
- Krummbachtal
- Rondwandeling Penken
- Achensee Prälatenbuch
- Hohenaualm (Klein Tibet)
- Lattenalm
- Dominikushütte Schlegeis Stausee
- Wasserfallweg Hintertux
- Terugreis
Wanneer we in het Zillertal verblijven, staat er bijna steevast een bezoek aan de Schlegeisstausee op het programma. Naast dat het landschap hier prachtig is heeft ons bezoek ook een andere reden. Sinds 2010 zijn Heiko en Juliette de trotse eigenaren van de Dominikushütte welke op één van de mooiste plekken aan het meer gelegen is.
De 13,3 km lange Schlegeis-Alpenstraße begint op een hoogte van 1.000 m en gaat via acht haarspeldbochten en vier natuursteentunnels naar de parkeerplaatsen bij de Schlegeis-Stausee op een hoogte van ongeveer 1.800 m.
Langs de weg bevinden zich enkele gemarkeerde uitzichtspunten, bijvoorbeeld het fotopunt Schlegeis-Staumauer of de Schlegeis-Staumauerfuß.
Het weggedeelte tussen het tolhuis “Breitlahner” en de “ Spiegelschlagtunnel II” bestaat uit één rijbaan. Het verkeer wordt op dit stuk door middel van stoplichten geregeld. De maximale wachttijd bedraagt hier 15 minuten.
De parkeerplaats bij de Schlegeis-Stausee is een uitgangspunt voor bergwandelingen en alpinetochten in de weide- en hooggebergte regio van de Zillertaler Alpen.
We vertrekken bijtijds van de camping. We willen vroeg aan de Schlegeis, zoals het in de volksmond genoemd wordt, zijn. Niet dat we een lange wandeling op het programma hebben staan, maar als we vroeg bij de Dominikushütte zijn hebben Juliette en Heiko het nog niet zo druk en kunnen we waarschijnlijk nog even bijkletsen voordat de gasten komen.
De weg naar Schlegeis gaat via Mayrhofen. Direct na Mayrhofen op de t-splitsing kan je rechtaf naar het Tuxertal. Wij slaan linksaf naar het dorpje Ginzling. Er bestaan nu nog twee routes naar Ginzling, één over de smalle schluchtweg en één door de tunnel. Het verkeer bij de tunnel wordt met stoplichten geregeld. De oude bundesstrasse door de schlucht is gesloten vanwege werkzaamheden. Volgend jaar is deze uitgebouwd en is de tunnel verleden tijd.
Natuurlijk staan we in de rij bij de tunnel, ondanks het relatief vroege tijdstip zijn er velen onderweg naar boven. Het is zaterdag en het is prachtig weer/ Bij het tolhuisje aan de Breithlahner hebben we meer geluk, we kunnen na een kort oponthoud doorrijden.
Bij de Schlegeis aangekomen rijden we een stukje langs de speicher om daar rechtsaf te slaan. Via een grindpad kan je tot aan de Dominikushütte rijden. We parkeren de auto en worden hartelijk verwelkomd door de hüttenwirt en wirtin. Natuurlijk wordt er gelijk cappuccino gemaakt geserveerd met een lekker stuk taart. We kletsen gezellig bij met Heiko en Juliette tot dat het drukker wordt en zij uiteraard de gasten moeten bedienen.
Tijd voor ons om op te stappen en een kleine wandeling bij het Schlegeis te maken. Jan en Paula, die hier nog nooit geweest zijn, kijken hun ogen uit. We besluiten om richting de waterval te lopen. We volgen vanaf de Dominikushütte het pad langs het meer richting de kiosk.
Bij de kiosk kijken we voor een mooie sleutelhanger. De kiosk wordt uitgebaat door een oudere man samen met zijn zoon met het syndroom van down. De jongen vermaakt zich uitstekend, ondanks dat communiceren niet mogelijk is geniet hij van de aandacht die van ons krijgt. Ook de behaarde armen van Peter zijn erg in trek, hij moet deze even aanraken. Een voor ons bekend fenomeen.
We vervolgen onze weg, om bij de waterval te komen volg je het pad naar het Pfisterjochhaus. De wandeling naar het Pfisterjochhaus is aantrekkelijk. Wij maakten deze wandeling in 2007. Nu lopen we tot aan de waterval de gelijke route. Bij de plek waar we zicht op de waterval hebben strijken we neer. We eten ons broodje en drinken wat.
Het pad naar het Pfisterjochhaus maakt ook onderdeel uit van een mountainbikeroute. Hier moeten wandelaars en bikers de weg delen. Om die reden staat er ook een grote “bagger” die het pad aan het bewerken is zodat deze beter geschikt is voor de mountainbikers. We hebben geen last van de werkzaamheden, het is zaterdag, dus het werk ligt stil
Bij de waterval kan je de beek oversteken zodat je via de andere kant van de beek terug kan lopen naar de Schlegeis. We besluiten om dit te doen. In het begin is het pad nog goed aangegeven met de bekende rood witte markeringen. Echter al snel vervagen de verfstrepen. Op goed geluk volgen we de platgetreden sporen welke op een gegeven moment bergopwaarts gaan.
Ergens hebben we het gevoel dat we verkeerd lopen, Peter die voorop loopt besluit op een gegeven moment dat we inderdaad verkeerd gaan. Fijn voor de andere die nog een stuk achter hem lopen, zij hoeven niet verder te klimmen.
We zoeken opnieuw naar een pad en zo waar langs de kant van de beek loopt ook nog een pad. Het is een avontuurlijk pad waar je de aandacht bij moet houden. Emmy merkt terecht op: het is een Martin Wanner pad. Wie wil weten wat hier mee bedoeld wordt klikt hier
We komen op het weiland aan waar diverse koeien staan, tijd om Xela weer aan de lijn te nemen. We vervolgen onze weg over het weiland en komen weer bij de kiosk uit.
We gaan terug naar de Dominikushütte om daar op het terras nog heerlijk van het zonnetje te genieten. Het weer is voortreffelijk en op de menukaart prijken vele lekkere gerechten.
Langzamerhand wordt het tijd om terug te gaan naar de camping. Niet dat wij haast hebben maar Jan en Paula willen morgen vertrekken naar huis en de voortent moet nog afgebroken worden. We nemen afscheid van Heiko en Juliette en stappen in de auto
Dit keer hebben we pech, bij beide tunnels moeten we 15 minuten wachten. Het wachten bij de tweede tunnel verloopt voor ons gevoel sneller. Juliette is ook onderweg naar het dal en we maken nog een laatste praatje met haar. En Xela? Die is zo moe als een hond!
