Van de Schlegeisstausee naar het Pfisterjochhaus in Italië
- Heenreis
- Rondwandeling Ahorn
- Spieljoch
- Moorlehrpfad
- Stilluptal
- Bichlalm
- Brandlalm
- Pfisterjochhaus
- Regendagen
- Wimmertalalm
- Zeischalm
- Zimmerebene
- Reis naar het Zwarte Woud
- Sommerberg
- Terugreis
Zondag 26 augustus 2007
Na het ontbijt zwaaien we Piet en Ria uit. Wij blijven vandaag op de camping en ontvangen bezoek van Heiko en Juliette met hun tweeling Robin en Ilja die sinds kort in Finkenberg wonen en daar appartementen verhuren. Onder Landhaus Sonnenschein vind je hun website als je geïnteresseerd bent. We brengen de dag in gemoedelijke sfeer door, er wordt gezwommen, geluierd, door de mannen bier gedronken en natuurlijk veel gepraat.
Voor de kinderen wordt er een happy meal bij de MacDonalds gehaald en de volwassenen eten een Pizza en een salade van het campingrestaurant bij de caravan. Na het avondeten keren zij huiswaarts en wij wegen af of we wel of niet vertrekken vanaf camping Hell.
De weersvoorspelling is vanaf dinsdag niet denderend. Ons dilemma is echter dat ons “Witje” Marsha, een witte herder van bijna 12 jaar oud het prima naar de zin heeft, eindelijk goed eet (dat was in vorige vakanties wel anders) en zich helemaal thuis voelt op de camping. Verder heeft de camping topvoorzieningen welke je niet overal terug vindt. We besluiten dan ook om het weer te nemen zo als het komt en hier te blijven.
Schlegeis Stausee
Maandag 27 augustus 2007
Al die tijd dat we in het Zillertal komen staat er al een bezoek aan de Schlegeis Stausee op het programma en tot op heden is het er nog niet van gekomen. Vandaag gaan we die belofte inlossen.
We rijden met de auto via Ginzling naar de tolweg die naar de Schlegeisstausee (kosten Eur 10) gaat. Na even gewacht te hebben bij het tolhuisje, het eerste gedeelte van de tolweg gaat door tunnels en is zo smal, dat afwisselend het verkeer naar boven en naar beneden mag rijden, rijden we naar boven.
Al snel zien we de imposante stuwmuur verschijnen. We parkeren de auto op de laatste parkeerplaats bij de kiosk. We willen naar de Olpererhütte wandelen, echter op de wegwijzer staat dat deze dicht is wegens verbouwing.
Later horen we dat de oude hut in handen is gekomen van een andere sectie van de Deutsch Alpenverein en is afgebroken. Er wordt een nieuwe gebouwd. Volgend jaar, als we in de gelegenheid zijn moeten we daar echt gaan kijken en de ronde gaan maken via de Olpererhutte en het Friesenberghaus.
Als alternatief gaan we nu richting Pfisterjochhaus in het Italiaans Rif Passo di Vizze. We wandelen in het begin over een schrotterweg die al snel over gaat in een bergpad.
Bijna de gehele route loopt langs een beek die regelmatig wordt gevuld door prachtige watervallen. Het laatste stuk van de weg gaat steil omhoog tussen de rotsen. Wanneer dat stuk geklaard is sta je aan de grens. De Pfisterjochhut ligt namelijk in Italië. Vanaf de grens loopt een breed pad omhoog. Vanuit het Pfisterdal (Val di Vizze) in Italië is de hut namelijk zelfs met de auto bereikbaar.
In de hut vinden we de Alpenfreakssticker welke door forumlid Hovenaar geplakt is in 2006. Alpenfreaks is een website op internet waar bergfanaten met elkaar ervaringen uitwisselen.
Het is inmiddels fris geworden en de zon gaat schuil achter de wolken. We moeten dan ook binnen iets eten omdat het buiten met onze bezwete lijven te koel is. Na een overheerlijke lasagne en een halve liter limonade zijn we klaar voor de terugweg. Omdat we in het verleden in berghutten hebben overnacht heeft Marsha zich al geïnstalleerd en ligt te slapen onder de tafel. Bij het verlaten van de hut kom je langs de trap richting het matratzenlager. Hier gaat Marsha al de trap op naar boven, richting lager, wij roepen haar snel terug. De waard kijkt bedenkelijk maar moet dan lachen als wij hem uitleggen hoe het in elkaar zit en geeft haar een aai.
Inmiddels is het geheel bewolkt en de regen dreigt. We wandelen terug en voeren het tempo wat op. In eerst instantie voelen we af en toen een drup regen. Echter als we op het laatste stuk zijn barst de regen los.
We hebben geen tijd meer om onze Quasimodo poncho’s aan te trekken. Waren we op de heenweg drijfnat van de transpiratie nu zijn het de regendruppels die ons doorweken. Wij kunnen zo meedoen aan een wet T-shirt wedstrijd. In de auto trekken we de T-shirts uit en trekken onze fleece truien aan. Snel rijden we terug naar de camping om een droge broek aan te trekken. Wanneer we terugrijden rijden we de zon weer tegemoet. Op de camping is het droog en in het laatste zonnetje mijmeren we over een mooie en welbestede dag.
