Wandeling vanaf de Ahornbahn naar de Karl von Edelhütte
- Heenreis
- Falzthurnalm
- Maria Brettfall
- Goglhof
- Nösslachhütte
- Lackenalm
- Kreuzwiesenalm
- Edelhütte
- Kotahornalm
- Rondwandeling Penken
- Jausenstation Schwarzachtal
- Terugreis met stop in Zugspitzgebiet
Donderdag 19 juni 2008
Eindelijk stabiel weer dus tijd voor de eerste hooggebergte tocht . Compleet met doop voor Jan maar later meer hier over. We rijden met de auto naar Mayrhofen en parkeren de auto op de grote parkeerplaats bij de Ahornbahn. Daar nemen we de lift.
Door het mooie weer zijn we niet de enige die op de gedachten gekomen zijn om richting de Edelhütte te gaan. De lift is behoorlijk vol en boven gaat het gros richting de Edelhütte. Ondanks dat er veel mensen zijn, ervaren we het niet als storend.
De wandeltijd staat aangegeven met 1 uur maar wij hebben langer nodig.
Of wij zijn vandaag traag, dan wel komt het door de tijd die we nodig hebben om te fotograferen?
Over het algemeen lopen wij het namelijk in de tijd die vermeld staat. De wandeling is er een om in te lijsten
Door dat het lang koud gebleven is liggen er nog sneeuwresten en aangezien het eerste stuk van de wandeling bijna vlak is alle tijd om van de uitzichten te genieten.
Alleen het laatste stukje naar de hut toe is zweten omdat hier flink geklommen moet worden. Als we bij de hut zijn is het lunchtijd. Dit is goed te merken want het terras zit vol.
We kunnen niet met zijn vieren aan één tafel zitten dus schuiven wij (Emmy en Peter) bij een Duits echtpaar aan. Al gauw raken we aan de praat en hebben we weer een aantal wandeltips uitgewisseld.
Zij komen namelijk net als wij al een tijdje in het Zillertal. Ondanks dat zijn er wandelingen die we beiden nog niet gemaakt hebben. Na een tijdje gezeten te hebben wordt het tijd om terug te wandelen. Maar niet voordat Jan zijn hooggebergte doop gehad heeft. Op eigen verzoek wil hij gedoopt worden omdat hij voor het eerst zo hoog in de bergen is. Met de sneeuwresten bij de hut voldoet Peter maar al te graag aan zijn verzoek.
Terug lopen wij anders als heen. Dit pad heeft veel meer sneeuwvelden als de heenweg. De waard van de Edelhütte bekeek onze uitrusting en merkte op dat wij rustig langs die kant konden gaan. Nederlanders die op gympjes liepen gaf hij een negatief advies maar je raadt het al deze gingen gewoon ook die kant op.
In 60 minuten zijn we weer bij ons uitgangspunt terug. Daar genieten we van een zonnetje en nemen een voetenbad in de speicher welke in de winter gebruikt wordt om sneeuw te fabriceren. In de zomer is het een parkje met steigers waar het goed vertoeven is. We sluiten de dag af met een ijsje bij de conditorei Gredler in Zell am Ziller. een geslaagde dag is voorbij.
