Oostenrijk Achensee zomer 2010

Wandeling langs de Achensee van Seespitz naar Pertisau 

woensdag 8 september 2010 

Omdat het weer niet denderend is blijven we vandaag in het dal. We wikken en wegen wat we gaan doen. Tijdens ons bakje koffie op de camping besluiten we om naar de Achensee te gaan. Het is vanaf de camping die vooraan in het Zillertal ligt een kleine 30 minuten rijden, mits er geen file staat dal uitwaarts. Aangezien het vandaag woensdag is valt het met de file mee en zijn we zo in het Achental. 

Achensee is een meer in de Oostenrijkse deelstaat Tirol. Het meer ligt op 929 meter hoogte en heeft een oppervlakte van 6,8 km². Het meer heeft een lengte van 9km en is 1 km breed. Het is daarmee het grootste meer van Tirol. Op het diepste punt is het meer 133 meter diep. Omdat het meer als opslagplaats voor de waterkrachtcentrale gebruikt wordt is de waterspiegel verhoogd en heeft het meer een inhoud van 66 miljoen kubieke meter water. Gelegen aan het meer zijn de plaatsen Pertisau, Maurach, Buchau en Achenkirch. 

We parkeren de auto in de buurt van Seespitz. Dit is de plaats waar de Achenseebahn eindigt en de aanlegsteiger van de boot is om over te stappen. Er is net een stoomtrein gearriveerd dus er is behoorlijk wat bedrijvigheid. op de parkeerplaats is het rustig en we kunnen de auto zo kwijt. Wel moet eerst even een parkeerticket gekocht worden. In alle plaatsen langs de Achensee is het tegenwoordig betaald parkeren tenzij je op privé grond staat. Het lijkt Amsterdam wel!

We wandelen noordwaarts richting Pertisau. We kiezen heen voor de boulevard langs het meer. De boulevard bestaat uit een schotterweg met om de zoveel meter een paar banken. Ook voor degene die al wat ouder zijn dus goed te doen. 

Op ons gemak lopen we langs het water. Xela krijgt alle gelegenheid om te spelen en ravotten. Water drinken wil ze wel heel voorzichtig proberen. Echter zwemmen, vergeet het maar! Wat een verschil met Marsha ons witje, die had zeker al met haar prachtige ogen gevraagd, baasje mag ik er in?

We lopen rustig verder en gelukkig hebben we de wind in onze rug anders was het zeker onaangenaam geweest. Er staat veel wind en diverse surfers en zeilers maken hier ook dankbaar gebruik van.

We kijken naar de overkant van het meer en op het plateau zien we de Dalfazalm liggen

Xela is aan de ene kant nieuwsgierig naar het water echter door de stroming door de wind vindt ze het ook wel eng. Ze neemt de nodige voorzichtigheid in acht en zorgt ervoor dat haar poten niet nat worden. 

We arriveren in Pertisau en we zoeken het terras van conditorei Einwaller op. Vroeger was dit dé conditorei van Pertisau tegenwoordig laat helaas de bediening en de service te wensen over. Het duurt lang eer we onze soep krijgen. Als we op een gegeven moment willen afrekenen duurt het ook weer een eeuwigheid. Ondanks dat we vakantie hebben is dit ergerlijk. Je kan duidelijk zien dat de oude Einwaller de zaak overgedragen heeft aan de kinderen. Het blijkt uit het feit dat er te weinig personeel is en de kwaliteit van het geboden een stuk minder is dan voorheen. 

We maken een rondje door het dorp voordat we de terugweg aanvangen. Terug lopen we niet langs het meer maar bovenlangs door het bos. In de winterdag is dit de langlaufloipe. In onze herinnering is deze veel steiler. Waarschijnlijk heeft men het tracé verlegd ivm met de lawinetunnels. 

Als we in het bos wandelen begint het net als gisteren weer te regenen. De temperatuur is niet koud maar op de regen zitten we echt niet te wachten. Het is deze vakantie sowieso een beetje behelpen met het weer. Maar ja je kan niet alles hebben. 

Volgende pagina zomervakantie 2010