Oostenrijk Dalfazalm in Maurach

Rofanseilbahn, Bergstation, Dalfazalm Talstation 

Maandag 23 augustus 2010 

Na drie reisdagen is onze familie, ja ook twee volwassenen en een hond is een familie, aan wat beweging toe. De eerste wandeling van deze vakantie niet in het Zillertal maar in het nabij gelegen Achental. We laden een protesterende Xela in de auto. Het beest denkt (voor zover een hond kan denken) daar gaan we weer!

Het ritje van Fügen waar de camping gelegen is naar Maurach is een korte. Na 20 minuutjes draaien we de parkeerplaats van de Rofanseilbahn op. Deze is ondanks het tijdstip van 10.30 uur nog rustig en we vinden makkelijk een plaatsje voor onze auto. Nu nog even snel de sandalen omruilen voor de bergschoenen en de wandeling kan beginnen.

Terwijl Emmy al in haar schoenen staat hoort ze opeens een mopperende Peter naast zich. Ze vraagt wat er aan de hand is? Deze legt haar al tierend op zichzelf uit dat hij zijn podologische zooltjes vergeten is. Deze bevinden zich nog in zijn andere schoenen en aangezien hij ze in de sandalen niet draagt liggen deze nog in de caravan.

Er zit niets anders op dan even terug te rijden naar de camping om ze op te halen. Drie kwartier later staan we weer op de parkeerplaats van de Seilbahn. 

Inmiddels is deze een stuk voller en moeten we zoeken naar een plekje. Na de wachtrij bij de lift doorstaan te hebben gaan we eindelijk met de grote cabine omhoog. Dit is de eerste keer dat wij voor een hond moeten betalen en wel het kindertarief! 

Boven op de Rofan moet natuurlijk het vaste ritueel gevolgd worden. Het drinken van de cappuccino. We strijken neer op het terras en binnen de kortste keren hebben we aanspraak. Het bij je hebben van een jonge hond van een voor velen onbekend ras levert altijd weer gespreksstof op. 

Op de Rofan is ook voor mensen die niet willen wandelen genoeg te beleven. Je kan met Airrofan vliegen als een adelaar. Wie wil weten hoe deze ervaring is kan het beste het verslag van Frans en Ans Jacobs lezen op hun eigen website Jaco Plaza. Klik hier om naar dit verslag te gaan.  Na de cappuccino gaan we op stap, we staan een tijdje te kijken naar de Airrofan (zie boven) eer we het smalle pad richting Dalfazalm inslaan. We genieten van het uitzicht op het meer en het aan de overzijde gelegen Pertisau. 

Op de Dalfazalm nemen we beiden een soepje en wat te drinken. Het is inmiddels zo gaan waaien dat de soep, welke in een bord geserveerd wordt, koud wordt. 

Het is niet erg aangenaam op het terras door de wind en dat doet ons besluiten om snel verder te gaan. We waren van plan om via de Wasserfalweg naar Buchau te lopen maar het snel veranderende weer maakt dat we onze koers wijzigen. We gaan rechtstreeks terug naar het dalstation in Maurach. 

De afdaling is steil en gaat voor een groot gedeelte door het bos. Xela is moe en we moeten dan ook halverwege nog een pauze inlassen. Bij gebrek aan een goed plekje dan maar midden op het pad. 

Ondanks dat het pad veel belopen wordt schieten op een rotsachtig stuk de gemsen vlak voor ons langs. Natuurlijk waren we niet snel genoeg met het fototoestel maar een mooie ervaring is het wel.

Moe maar voldaan komen we bij de auto aan. Schoenen verwisselen en weer lekker terug naar  de camping.

Volgende pagina zomervakantie 2010