Zesde editie Zuiderzeelicht
Ieder jaar organiseert het Zuiderzeemuseum het Zuiderzeelicht. Wij bezochten de 6e editie in december 2024. Dit jaar is het voor ons de derde keer dat wij het evenement bezoeken. Voor het bezoek aan het Zuiderzeelicht moet een tijdslot gekozen worden. Dit wordt gedaan om te voorkomen dat het te druk wordt en je de scenes niet goed kan bekijken.
Bij vorige edities parkeerden we in het recreatiegebied omdat het Zuiderzeemuseum de toegang aan de achterzijde had. Deze editie is dit gewijzigd. De toegang is dit jaar via het binnen museum. Het advies op de website is om de auto op het P&R parkeerterrein te parkeren bij het station. Door het centrum van Enkhuizen is in samenwerking met de lokale ondernemers en de gemeente een looproute naar het museum aangelegd welke feestelijk verlicht is.
Wij gaan dit jaar met onze vrienden Marja en Peter naar het Zuiderzeelicht. We besluiten om vooraf aan ons bezoek in het centrum van Enkhuizen een hapje te gaan eten. Op basis van goede recensies op internet kiezen we voor restaurant De Eendracht van Bleiswijk. We kunnen er kort over zijn. Mocht je ooit in Enkhuizen een restaurant zoeken? Sla dit restaurant maar over want onze ervaring was niet positief.
Dit jaar het verhaal: De schelp van Schokland. Het verhaal gaat over Reijer Klappe, een visserszoon van Emmeloord, het armste gedeelte van Schokland, en zijn vriendin Marrijtje uit de Middelbuurt, het rijkere deel van Schokland. Je ontdekt hoe hun vriendschap verschillen in afkomst, geloof én rampspoed overwint. Het verhaal wordt verteld door Huub Stapel.
Schokland, nu gelegen in de Noordoostpolder, was vroeger een laaggelegen eiland in de Zuiderzee van nauwelijks meer dan vijf kilometer lang en een paar honderd meter breed.
Hier leefden de bewoners voornamelijk van, maar ook mét de Zuiderzee. Voortdurend was er overstromingsgevaar en er heerste veel armoede.
Je maakt tijdens het Zuiderzeelicht in negen scènes kennis met Reijer Klappe, een visserszoon van Emmeloord en zijn vriendin Marrijtje uit de Middelbuurt.
Met animaties, muziek en een uitgekiend lichtontwerp herleeft de tijd waarin de Schoklanders altijd in gevecht waren tegen storm en water, en het leven hard was.
Het verhaal is gebaseerd op een boek van de jeugdboekenschrijver André Nuyens: Nooit meer terug. Over de tragische ondergang van Schokland.
De voorstelling is mede geïnspireerd op de beelden en het licht van die ouderwetse toverlantaarn. Huub Stapel heeft zelfs een spoedcursus gekregen om de lantaarn te bedienen
Vaste prik tijdens het Zuiderzeelicht is een langere scène in de kapel.
Op diverse punten staat een stoplicht. Wanneer dat groen is mag je doorlopen naar de volgende scène. Hierdoor beperken ze het aantal toeschouwers per scène.
De route door het Zuiderzeemuseum veranderd ieder jaar. Ieder jaar loop je wel over de dijk langs de molen.
De molen, een achtkantige bovenkruier, is afkomstig uit Hemelum, Friesland. Hij stond aan de rand van de Vogelhoekspolder, waar hij vanaf het midden van de negentiende eeuw tot 1947 het water heeft uitgemaald op de Morra. Hij bemaalde een gebied van ongeveer 50 hectare. De houten vijzel van de molen draait in een bak en schroeft het water als het ware omhoog. In 1947 verving een gemaal de molen.
De verhaallijn wordt ondersteund met prachtige lichtshows.
We komen langs de muziektent. De muziektent is aangeboden door de verschillende aannemers die bij de opbouw in 1981 van het buitenmuseum betrokken waren. Het is een replica van de muziektent in Workum Friesland.
De wandeling door het buitenmuseum duurt ongeveer een uur. Een gedeelte bestaat uit onverharde paden, dus trek stevige schoenen aan en vergeet niet om je warm aan te kleden.
Het was voor ons de 3e keer dat wij het Zuiderzeelicht bezochten. Opnieuw een mooie belevenis. We plannen Zuiderzeelicht 2025 in dcember 2025 zeker weer in.