Een aanrader voor de liefhebber van fietsen
- Heenreis juni vakantie bezoek Tauberbischofsheim
- Reisdag naar de Barmsee en bezoek Rothenburg ob der Tauber
- Rondwandeling Eibsee bij Garmisch – Partenkirchen
- Reisdag naar Sillian
- E-bike tour Sillian naar Bruneck via Toblachersee en Dürrensee
- E-bike tour Bruneck naar Brixen en stadbezoek Brixen
- E-bike tour Brixen naar Bozen
- E-bike tour Bozen naar Trento en stadbezoek Trento
- E-bike tour Trento naar Riva del Garda
- Schloss Ambrass Innsbruck
- Wandeling over de Zirbenweg op de Patscherkofel
- E-bike tour van Steinach am Brenner naar Gschnitz en bezoek Mühlendorf
- Nordkette Innsbruck
Na een heerlijke nachtrust en een geweldig ontbijtbuffet in het hotel zoeken we onze e-bikes weer op. We starten de tweede dag van onze tour Sillian naar het Gardameer.
We rijden de stad uit via de fietsroute welke direct langs de rivier de Rienz (Rienza) loopt. De rivier die ons gisteren ook al begeleidde en zijn oorsprong vindt in de buurt van de Drei Zinnen (Tre Cime di Lavaredo). Op één of andere manier missen we toch ergens een routebord en hebben we het gevoel dat we verkeerd rijden. Een blik op de app geeft inderdaad dat we de verkeerde kant opgaan dus draaien we om en rijden opnieuw door het centrum van Bruneck (Brunico) om aan de juiste kant de stad te verlaten.
Na 6 kilometer bereiken we Sankt Lorenzen (S Lorenzo). Het terras op het dorpsplein ziet er uitnodigend uit dus stoppen we hier en drinken de eerste cappuccino van vandaag. Het duurt lang voordat we deze krijgen. Het terras zit vol bij dit dorpscafé en het personeelslid moet bedienen, drankjes inschenken en afrekenen. Ook hier duidelijk een gebrek aan personeel.
Het plein wordt gedomineerd door de pfarrkirche St Laurentius met als bijzonderheid een zijkapel welke vol staat met schitterende beelden.
Wanneer je in de kerk bent kan je de ingang naar de kapel snel missen. Dit zou zonde zijn want het bezichtigen is zeker de moeite waard. De ingang van de kapel zit in de linkerkant van de muur achter een deur met een schildering van Maria. In al onze jaren dat wij in de Alpenlanden komen en ook diverse kerken, kathedralen en kapelletjes hebben bezocht, hebben we dit nog nooit eerder gezien.
Na het bezichtigen vervolgen we onze tocht.
De volgende stop ligt dichtbij. In september gaan we met de caravan naar camping Ansitz Wildberg . Als we zo dichtbij zijn gaan we natuurlijk even kijken hoe de camping er in het echt uitziet.
De camping ligt net buiten het dorp. Op een verhoging staat Schloss Sonnenburg. Wie het wil bezoeken komt bedrogen uit, na een renovatie is het hotel geworden en alleen toegankelijk voor hotelgasten.
We vervolgen onze route, hier fietsen is werkelijk genieten.
In de route zitten een paar pittige afdalingen en klimmetjes, bij deze worden we gewaarschuwd door een verkeersbord.
Langs de hele route staan zogenaamde “Bikeometer’ Hier kan je zien hoeveel fietsers dit jaar het punt al gepasseerd zijn en hoeveel er vandaag langs gekomen zijn.
De fietsroute door het Pustertal verloopt voor meer dan 90% autovrij.
We worden geconfronteerd met een omleiding. De weken voor onze vakantie is er hier veel regen gevallen en er staat een tunnel onder water. De gevolgen van de regenval de laatste weken komen we vandaag op onze route verderop ook nog tegen. En ook later deze week in Bozen (Bolzano).
De omleidingsroute is lang en irritant. Via een smalle strook achter de vangrail naast de drukke Pustertalerstrasse SS49 fietsen we 4 kilometer om weer op de fietsroute terug te komen.
We passeren de Mühlbacher Klause. Deze ligt tussen Mühlbach en Vintl, aan de ingang van het Pustertal. De Klause ligt direct aan de rijksweg en de Pustertalradweg.
De grens tussen de graafschappen Gorizia en Tirol liep hier in 1271. Om deze reden gaf Meinhard II van Tirol opdracht tot de bouw van een dam, de Mühlbacher Klause.
De Klause is voorzien van ronde torens op de hoeken en een barrièremuur tegen de bossen van de bergkam aan. De Mühlbacher Klause was niet alleen een douanekantoor, maar was ook een woonbestemming.
Op bepaalde tijden kan er een rondleiding gevolgd worden. Ook is de Mühlbacher Klause een evenementen locatie zoals openluchttheatervoorstellingen. ’s Avonds is het complex prachtig verlicht.
Op de rand van het Pustertal ligt Mühlbach (Rio di Pusteria) hier willen we de lunch gebruiken.
Bij Café & Gelateria Leitner vinden we op het terras nog een plekje. We genieten van een uitstekende bruschetta en nemen als afsluiter een cappuccino. We zien ook geweldige ijscoupe’s op de kaart maar die bewaren we voor september als we opnieuw in dit dal zijn.
Nee het lege glas is niet van ons, zoals je ziet zit Emmy met de kaart in haar handen en moeten wij nog kiezen. De ijscoupe is van degene die het terras net verlaten heeft.
We rijden via een hele lange afdaling de stad Brixen (Bressanone) binnen maar voordat we aan de lange afdaling beginnen moeten we over het slechtste deel van het traject tot nu toe. Een modderig bospad waar je als je niet oppast tot je knieën in de modder staat of kunt uitglijden met alle gevolge vandien. Als we de volgende dag, de fietsen van onze mede reizigers zien, weten we dat ook zij over hetzelfde modderpad zijn gefietst.
Brixen heeft een lange geschiedenis: het is de oudste stad van Tirol en was lange tijd de zetel van het kerkelijke vorstendom. Daarvan getuigen nog een paar van de belangrijkste bezienswaardigheden van de stad, zoals de majestueuze domkerk van Brixen.
Ook aan de rivier de Eisack (Isarco) is goed te zien dat er veel regen gevallen is de laatste tijd. Het water stroomt op sommige plaatsen over de oevers.
We arriveren bij ons hotel, het Tourist Hotel. Dit keer geen parkeergarage om onze e-bikes neer te zetten maar een voorraadruimte. geen punt de e-bikes staan in ieder geval veilig.
De kamers is comfortabel en modern ingericht.
Nadat we de bagage naar de kamer gebracht hebben en een lekker gedoucht hebben gaan we op pad om het centrum verkennen.
Het centrum is op loopafstand gelegen, binnen 10 minuten staan we in hartje centrum in de voetgangerszone.
Brixen (of Bressanone zoals de Italianen de stad noemen), is de derde stad van de provincie Zuid-Tirol.
De stad is gesticht in het begin van de tiende eeuw en is altijd een belangrijke bisschopsstad geweest. Ook nu kom je overal in de stad kerken en kloosters tegen. Het hart van Brixen wordt gevormd door de Domplatz, met daarop de Domkerk. Andere bezienswaardigheden zijn de Hofburg, het Diocesaanmuseum en het historische stadsdeel Stufels.
De stad doet ons ook denken aan Bozen (Bolzano), Meran (Merano) en Innsbruck. Daar tref je ook de winkels onder de galerijen aan.
Bij een kunsthandelaar staat een beeld voor de etalage. Peter is best bereid om even te poseren in dezelfde houding.
Sinds het midden van de 13e eeuw deed de Hofburg dienst als bisschoppelijke residentie van het bisdom Brixen. Tot de secularisatie in 1803 bekleedden de bisschoppen ook een seculier bestuur, zodat Brixen een prinselijk hof met bijbehorend bestuur had. Hier komt de naam Hofburg vandaan.
Sinds de bisschopszetel naar Bolzano (1973) werd verplaatst, huisvest het impossante gebouw het Diözesanmuseum, das Krippenmuseum und das Diözesanarchiv.
De Hofburg, met zijn renaissancebinnenplaats, is een van de meest charmante en sfeervolle monumenten van Zuid-Tirol.
Voordat we op zoek gaan naar een restaurant voor onze avondmaaltijd bekijken we nog de Brixner Dom.
De kathedraal van Brixen , gewijd aan Maria Hemelvaart en Sint-Cassianus, is het belangrijkste heilige gebouw in de stad . De oorsprong ervan gaat terug tot 980 na Christus. In 1174 werd de kathedraal van Brixen verrijkt met een driebeukig schip en twee geveltorens. De nieuwe barokke bouw vond veel later plaats, tussen 1745 en 1754 .
De bisschopskerk van het rooms-katholieke bisdom Bolzano-Brixen, de kathedraal van Brixen, draagt ook de titel van kathedraal en kleine basiliek en is het herkenningspunt van Brixen.
De plafondfresco’s zijn van de beroemde Tiroolse barokschilder Paul Troger. Paul Troger was een Oostenrijkse schilder, tekenaar en graficus uit de late barokperiode. Trogers illusionistische plafondschilderingen in fresco vallen op door hun dramatische vitaliteit van beweging en hun palet van lichte kleuren. Hij leefde van 1698 t/m 1762.
Het hoofdaltaar, een van de belangrijkste barokaltaren in Tirol, is ontworpen door Theodor Benedetti.
Nadat we de dom bezichtigd hebben zoeken we een restaurant op. Op advies van de receptioniste van ons hotel eten we bij restaurant Traubenwirt. Een restaurant in de wat duurdere prijsklasse. Het eten was uitstekend een waardige afsluiting van een dag met een gouden randje.