E-bike tour vanuit Füssen door Oostenrijk en langs de Weißensee
- Heenreis
- Rondje Füssen
- Zirmgratrunde
- Rondje Schwangau
- Rondje Forggensee
- Zillertal
- Pumafälle
- Achensee
- Rondje Mayrhofen
- Innradweg Kufstein
- Bauernhofmuseum Kramsach
- Schloss Matzen
- Innsbruck
- Innradweg Hall in Tirol
Vandaag is het zondag na een rustige start van de dag zijn we gereed om op de E-bikes te stappen.
Op de internetpagina van de VVV Füssen hebben wij een aantal voorstellen voor E-bike tours in de omgeving gevonden. Vandaag willen wij de Zirmgratrunde rijden.
De Zirmgratrunde start in Füssen. Dit betekent dat wij, eerst, zoals wel vaker deze week, langs de Hopfensee naar Füssen moeten fietsen.
Wij kiezen standaard voor de lange route omdat deze mooier is en direct langs het meer loopt. Wel moeten we hier rekening houden met de vele wandelaars. Het is namelijk een gecombineerd pad voor zowel fietser als voetgangers.
We verlaten Füssen via de B17 Tirolerstrasse. De B17 is de doorgaande weg vanuit Füssen richting Oostenrijk en daardoor druk met autoverkeer. Gelukkig loopt er langs de B17 een gecombineerd fiets/voetpad. Na een korte stijging komen we uit bij de Lechfall.
Bij de Lechfall valt de Lech over een in de 18e eeuw aangelegde “Staustufe” in een smalle Klamm. Een goed zicht over de klamm en Lechfall heb je op het speciaal daarvoor aangelegde uitzichtsplatform of de naastgelegen Maxsteg die over de waterval loopt.
We passeren de grens en verlaten Duitsland en rijden Oostenrijk binnen. We volgen de Lech tot aan de Ulrichsbrücke. Deze brug gebouwd in 1913/1914 en is gerenoveerd in 1999/2000.Tegenwoordig is de brug het domein van fietsers en voetgangers.
We steken de Lech over en komen parallel te rijden aan de Fernpassroute.
Gelukkig is het maar een klein stuk van de route welke langs de Fernpassroute loopt. Het is namelijk het minst mooie deel van de tocht.
De Fernpass is zelfs op zondag druk. Wij fietsen sneller dan de auto’s die in de file staan. Dit is de file vanuit Duitsland richting Oostenrijk. Bij de grensovergang om Duitsland in te komen is de file nog langer. Iedereen wordt van de weg geleid en gecontroleerd of er aan de eisen wordt voldaan om verder te mogen reizen Duitsland in. Net dit weekend zijn de Covid-19 regels voor inreis verder verscherpt.
Op een bankje nemen we een slokje water en genieten van het landschap.
Na een korte pauze gaan we vol goede moed verder. Op naar de koffie. Er zou volgens de route beschrijving volop gelegenheid zijn om ergens wat te drinken of te eten.
We denken in Vils een terrasje te pakken maar de route gaat niet door het centrum en voor we er erg in hebben, verlaten we het kleine stadje. Voor ons ligt de Burcht Vilsegg. De burcht uit 1820 ligt ongeveer zestig meter boven het dal op een 887 meter hoge heuvel aan de rand van de Salsober-Berg, waarover de huidige staatsgrens tussen Oostenrijk en Duitsland loopt. De heuvel waarop burcht gelegen is, is erg steil. Hierdoor was de vesting, ondanks het geringe hoogteverschil, vanuit het dal moeilijk aan te vallen.
Volgens het grensbord mag de grens niet gepasseerd worden tussen 21.00 en 07.00 uur. Wij denken niet dat men zich hier aan houdt.
We volgen nog steeds de rivier de Vils een zijrivier van de Lech.
We passeren een kleine kapel. Reden genoeg om even te stoppen en een kijkje te nemen. Nog steeds komen we geen terrasje tegen.
De route vermijdt de bebouwde kom en is voornamelijk landelijk. We besluiten om in Pfronten – Ried richting het dorp te rijden. Daar krijgen we op het terras van een ijssalon onze eerste versnapering. Er is hier geen koffie met gebak te krijgen, dus kiezen we voor ijskoffie. De ijssalon is echt een aanrader. Nadat wij een plaats hebben toegewezen gekregen, komen er meer mensen die in de rij moeten staan om een plaatsje te bemachtigen. Ook is er een grote toeloop voor een ijsje uit de hand.
Na de ijskoffie gaan we verder. Het is maar goed dat we iets genuttigd hebben. Het gaat bergop richting Weißensee.
Na een flinke stijging komen we op het hoogste punt en zien in de diepte de Weißensee liggen.
We slaan linksaf en komen langs het gedeelte wat ingericht is om te zwemmen. Daar is het een stuk drukker als de plek aan de oever waar we net stonden.
Men mag hier gratis zwemmen omdat het eigendom is van de gemeente Füssen. Als het meer particulier eigendom was geweest, werd er vast en zeker entreegeld geheven.
De Ostallgäu met zijn vele meren is een heerlijke omgeving om te fietsen en te wandelen.
We zijn terug in Füssen, hier scoren we nog een lekkere cappuccino met apfelstrudel, voordat we de laatste 9 kilometer naar de camping afleggen.
Nog een paar kilometer en we zijn weer terug op de camping.
We zijn op tijd om even onderuit te gaan en de spieren rust te gunnen.
We gaan ’s avonds uit eten bij de pizzeria en kunnen de prachtige zonsondergang over de Hopfensee in beeld brengen.
Na een ontspannen zondag, gaan we morgen eerst maar het handrem probleem van onze Kia oplossen. We moeten hiervoor de grens over naar Reutte.